Ձընողնին գըլլին լավ օրինագ, եպոր ուրինկը գաբռին ըմուն, ինչպես-օր սորվեծընինգու։ Գա՞յնա տա̈ ծիր դըղըն մեձընալ հընու սուդ չասիլ, եպոր տունկ կուզեկ հոնկշուշ, ամա ծիր պոնաձ դեղը գասեկ-օր հիվընցաձեկ։

«Եպոր գասեկ դըղոցըդ «Իմ ըղաձըս ընիլ մի, իմ աստաձըս ա̈րա̈», ա̈դ ընեց վըրըն ազդիլ չի։ Ըներ թարիֆ գընին ալլայ, ինչ-օր մենկ գասինկ հընու գընինկ։ Ընդի միր աստաձը միր ըղաձին հեդ ույմիշ կա հեչնա, մեգընա̈ գասին մեզի ա̈դու մասին» (Դէվիդ)։

ԱՍՏՎԱՁԱՇՈՒՆՉԸ ԽԸՐԱԴ ԳՈՒԴԱ. «Օ՞րի տուն, սորվեծընելով ուրիշնուն, ինկըդ քեզի սորվեծընիլ չիս։ Օ՞րի, ասելով. «Մի կողնալ», կողնասկու» (Հռոմեացիներ 2։21)։

Դըղոցը վըրըն ձընողնին ա̈լ շադ գազդին, քան տա̈ ուրինց ընգեյդա̈կը գամա̈լ ուրիշ մեգը։ Ընու հոմար դըղոցըդ տաստիրագուտինը ծիր ծեռկինա̈։ Տունկ գայնա̈կ յառդում ընիլ ընեց շիդագ ջոմպով էշտուշ։ Ա̈դու դեյ ուրինկըդա̈լ ընողեկ ըմուն, ինչպես-օր խըրադ գուդա̈կ։

«Տուն գայնաս մեգ պոնը հարուր բոյ ասիլ հընու թըվագու տա̈ դըղա̈դ քեզի հիչ լըսիլ չի։ Ամա մեգ բոյմը աստաձիդ բես ընիս հեչնա, ըն մեգընա̈ ա̈դ թարիֆ գընա̈։ Ինձի թըվագու տա̈ դըղա̈կը ուշադիր չին, ամա ըներ ալլայ դեսնունգու» (Նիկոլ)։

ԱՍՏՎԱՁԱՇՈՒՆՉԸ ԽԸՐԱԴ ԳՈՒԴԱ. «Աստըձուն դըվաձ իմաստուտինը... էրգու էրեսանի չա̈» (Հակոբոս 3։17)։

Միտկ ա̈րեկ տա̈, ինչ դեսագ մաշտեկ տունկ։ Ինկեյդ ծեզի հայծուցեկ. Ի՞նչ կինո տունկ գաշեկ։ Ի՞նչպես վերապերվեկկու դընեծեց հեդ։ Վո՞ւմ հեդ ընգերուտին գընեկ։ Միտկը գընե՞կ տա̈ ուրիշնուն մասին։ Ուրիշ խոսկերով, կուզե՞կ տա̈, հընոր դըղա̈կըդա̈լ ծիր բես ըլլին։

«Մենկ մաշտուս հեդ ասիլ չինկ դըղոցըս ընուշ ըն, ինչ-օր ուրինկըս ընիլ չինկ» (Կրիստին)։

Ներողուտին խընտրեցեկ։ Ծիր դըղա̈կը կիդին, հընոր տունկա̈լ սըխալնի գընեկ։ Եպոր տունկ եդ քաշվիլ չեկ ասուշ «ներողուտին» ծիր թեվընգերեչը գամա̈լ դըղոցըդ, ըներ սորվինգու հարգուշ ուրիշնուն հընու հըբայդ չըլլուշ։

«Միր դըղոցը բիդուա̈ լըսուշ, հընոր մենկ սըխալ ըլլինկնա, գասինկ ա̈դու մասին հընու ներողուտին խընտրինկկու։ Ա̈դմուն ընինկ հեչնա ըներ սորվիլ չին ասուշ «Ես շիդագ չեյ»» (Ռոբին)։