Մաշտ ու գընիգ, վերեկնոր հավադարիմին ուրինց ընտանիկին, կուզին օխչուգ գյանկը մեկհեդ աբռուշ հընու ուրինց բաշտպանվաձ գըզգոն։ Ըներ համոզվաձին, հընոր ընեց գյանկին զորուտին ըլլիա̈լ, հավադարիմ մընոնգու իրար։

Վերմը չին թողվիլ, ընու հոմար-օր վախինգու, ինչ գայնոն ասիլ խըսումնին հընու ձանոտնին։ Ամա բինդ լավնա̈, եպոր մաշտ ու գընիգ հավադարիմին, ընու հոմար-օր հազ գընին հընու հարգինգու իրար։

ԱՍՏՎԱՁԱՇՈՒՆՉԸ ԽԸՐԱԴ ԳՈՒԴԱ. «[Մաշտը] թողու հեչտող ուր գընեչը» (1 Կորնթացիներ 7։11)։

«Եպոր հավադարիմիս ընտանիկիդ, ա̈ջա̈լա̈ նեղվիլ չիս։ Տուն ըմըն սըրա հազըրիս ներուշ հընու ներողուտին խընտրուշ։ Եպոր բելիմը հեդ ռաստ կուկա̈կ, տունկ հասկըննա̈կկու, հընոր ա̈դ ջոմպուն վեռչը չա̈։ Ա̈դ զորուտինմընա̈, վեյնոր բիդուա̈ օնծընուշ» (Մայկ)։

Վերմը մաշտ ու գընիգ, եպոր զորուտինի հեդ ռաստ կուկոն, գայնոն միտկ ընիլ. «Մենկ իրար ույմիշ կալ չինկ։ Ա̈լ լավ գըլլի, թողվինկնա»։

«Շադերը գարկըվինգու հընու հայս գըլլին, միտկ ընելով. «Ինչիմը դուր կա հեչնա, թողվիմգու»։ Եպոր իրար առնելնին մաշտիկ միտկը գընին թողվուշին մասին, ա̈դ նըշանագա̈գու, հընոր ընեց բիդուա̈ ա̈լ շադ հավադարիմ ըլլուշ իրար» (Ջեն)։

ԻՆԿԵՅԴ ԾԵԶԻ ՀԱՅԾՈՒՑԵԿ

Եպոր իրար հեդ նեղվեկկու՝

• Փիշմոնե՞կկու տա̈, հընոր իրար առաձունեկ։

• Միտկը գընե՞կ տա̈, հընոր ուրիշ մեգիմը հեդ ա̈լ բախտավեր գըլլեկ։

• Գասե՞կ տա̈ իսմուն խոսկեր. «Ես ա̈լ չի՛մ ուզիլ հեդըդ գինուշ» գամա̈լ «Կըդնումգու ընու, վեվ-օր ինձի հասկըննագու»։

Մեգ գամ քոնիմը հառցերուն բադասխանեցիկնա «հա», ա̈դ նըշանագա̈գու, հընոր բիդուա̈ ա̈մա̈ղ ընուշ ա̈լ շադ հավադարիմ ըլլուշ։

ԽՈՍԵՑԵԿ ԻՐԱՐ ՀԵԴ

• Գըզգա̈՞կ տա̈ տունկ, հընոր առաչվոն բես հավադարիմ չեկ իրար։ Օ՞րի ա̈դ ա̈դմունա̈։

• Ի՞նչպես տունկ գայնա̈կ ա̈լ հավադարիմ ըլլիլ։

ԽԸՐԱԴՆԻՆ

• Սիրուն խոսկեր կըրեցեկ իրար։

• Պոնաձ դեղեյդ տըրեկ ծիր թեվընգերեչը նըգարը։

• Եպոր մեկհեդ չեկ, զանգեցեկ իրար հընու էսէմէս ղըրգեցեկ։

ԱՍՏՎԱՁԱՇՈՒՆՉԸ ԽԸՐԱԴ ԳՈՒԴԱ. «Ինչ-օր Աստվաձ մեգ լըձի դագ առաձունի, մաշտը պաժնա̈ հեչտող» (Մատթեոս 19։6)։