Պոնուգ մաշտիկը կոռձըն յոն դալ չին։ Ընեց դուր կուկա պոնուշ, հընոր գայնոն ուրինց գյանկի փարըն շինիլ հընու ուրիշնուն յառդում ընիլ։ Ա̈դու դեյ ըներ հազըրին ըմընա հասարագ կոռձնա̈լ ընուշ։

Ուզինկ-չուզինկ, ամա գյանկին նես մեզի բիդվընագու դարպեր կոռձեր ընուշ։ Հիմիգու սըրըն, եպոր շադերը պոնուշի հա̈վա̈ս չունին, պոնուգ մաշտիկը մեձ կին ունին (Ժողովող 3։13)։

«Լավմը պոնաձա̈դ ետկը քեյֆ գըլլիս հընու ինկըդ քեզի նա̈յրիսկու հարգուշ։ Ա̈դ յառդում ա̈րավ ինձի հազ ընուշ աշխադանկը։ Ա̈դտի ղաիր, պոնուգ ըլլիսնա, լավ օնուն գոննաս» (Ռեյըն)։

ԱՍՏՎԱՁԱՇՈՒՆՉԸ ԽԸՐԱԴ ԳՈՒԴԱ. «Ըմըն դեսագ կոռձը օկուտ պերա̈գու» (Առակներ 14։23)։

Իսա խըրադնին յառդում գընին քեզի հազ ընուշ աշխադանկըդ։

Սորվա̈ քեյֆ ըլլուշ, եպոր լավ գընիս կոռձըդ։ Գարեվոր չա̈, ինչ տուն գընիս. դոնը կոռձեյդ, տասեյդ, գամա̈լ պոնաձ դեղըդիս, ալլայ հոկով սըյդով ա̈րա̈։ Գայցիյդնա ինչիմը լավ ընիլ, միտկ ա̈րա̈, ինչպես գայնաս ա̈դ կոռձը ա̈լ լավ հընու ա̈լ չաբուխ ընիլ։ Ինչկան լավ ստացվի ա̈դ ընուշ, ընկան շադ ուրախուտին քեզի պերա̈գու ըղաձ կոռձըդ։

ԱՍՏՎԱՁԱՇՈՒՆՉԸ ԽԸՐԱԴ ԳՈՒԴԱ. «Տուն հիչ դեսա՞ձիս տա̈ ըմուն մաշտ, վեյնոր ուր կոռձին նես ուստաա̈։ Ըն գոյնող չա̈ հասարագ մաշտկացը առաչ, ըն գոյնի բիդի թակավոյնուն առաչ» (Առակներ 22։29)։

Միտկ ա̈րա̈ ուրիշ օկուտնուն մասին։ Եպոր տուն դեղը-դեղին գընիս քու կոռձըդ, ա̈դ ուրիշնունա̈լ օկուտ պերա̈գու։ Օրինագ, եպոր յառդում գընիս ձընողնուդ ընուշ դոնի կոռձերը, ա̈դով թետեվծընիսկու ընեց աշխադանկը։

ԱՍՏՎԱՁԱՇՈՒՆՉԸ ԽԸՐԱԴ ԳՈՒԴԱ. «Ա̈լ շադ ուրախուտին պերա̈գու դըվուշը, քան տա̈ առնուշը» (Գործեր 20։35)։

Ա̈լ շադ ա̈րա̈։ Ընիլ մի սադա̈ ըն կոռձը, վեյնոր քեզի դըվաձունին։ Փոռցա̈ ա̈լ շադ ընուշ։ Ա̈դմուն տուն քու գյանկիդ դերը գըլլիս, ընու հոմար-օր քեզի ստիբիլ չեյնը, ամա տուն ինկըդ որոշեցիր ա̈լ շադ ընուշ (Մատթեոս 5։41)։

ԱՍՏՎԱՁԱՇՈՒՆՉԸ ԽԸՐԱԴ ԳՈՒԴԱ. «Ամա ինչիգ չիմ ուզիլ ընուշ քեզմըն իրավունկ չառնելու, հընոր քու պարի կոռձըդ զորովըն ըլլի հեչ, ըլլի քու ուզուշովըդ» (Փիլիմոն 14)։

Ըմըն ինչին չապը կիդծիր։ Պոնուգ մաշտիկ թա̈մպա̈լ չին, ամա չապըն ավելա̈լ պոնիլ չին։ Ըներ հըմ հա̈վա̈սով պոնինգու, հըմա̈լ լավ հոնկշինգու։

ԱՍՏՎԱՁԱՇՈՒՆՉԸ ԽԸՐԱԴ ԳՈՒԴԱ. «Ավելի լավա̈ քիչ օննաս, ամա հանգիստ ըլլիս, քան տա̈ շադ օննաս, ամա ձոնդռը պոնիս հընու քոմուն էդվոնցը ըյնիս» (Ժողովող 4։6)։