Ըն տասին նեսըն մենկ իմըցակ, հընոր Աստըձուն օնունը սուդըն մակռուշը՝ ա̈դ ըմընա գարեվոր հառցնա̈, վեյնոր տիբնուգու ալլայ հըրեշտագնուն հընու մաշտկացը։ Ընու հեդ գաբ ունին էրգու հառցա̈լ։ Առաչինը, ըմընա լա՞վնա̈ տա̈ Եգովին ղեգավարուտինը։ Եգռորտը, մաշտիկը հավադարիմ ըլլո՞ղըն տա̈ Աստըձուն։

Օ՞րի մենկ նըշինկկու, հընոր Աստըձուն օնունը սուդըն մակռուշը ա̈դ ըմընա գարեվոր հառցնա̈։ Էգեկ աշինկ իրեկ բատճառ։

Առաչինը, Էդեմսկի բախչին Սադոնըն փիս ա̈րավ Եգովին օնունը։ Ըն մախսուզ ըմուն հառցմը դըվավ, հընոր մաշտիկ միտկ ընին տա̈ Եգովըն ծըպուա̈ հընու ուր օրենկներով չապըն ավել սինոռ տընա̈գու հընու ազադուտին դալ չի Ադամին ու Եվին։ Ընչաղ Սադոնըն աստավ ըն, ինչ-օր Եգովին աստաձին հագառագեր։ Ա̈դպես ըն Աստըձուն սուդ ասողի դեղ տըրավ։ Ըն փիս ա̈րավ Աստըձուն օնունը, ընդի տառցավ Դյավըլ, ինչը նըշանագա̈գու «ուրիշի վըրըն մախսուզ սուդ խոսող» (Հովհ. 8։44)։ Քոնի-օր Եվըն հավդաց ա̈դ սուդին, ըն վազ օնցավ լըսուշ Աստըձուն հընու ա̈դմունով ընու ղեգավարուտինին կառշու էլավ (Ծննդ. 3։1—6)։ Մինչեվ հիմիա̈լ Սադոնըն փիս գընա̈ Աստըձուն օնունը, սուդ պոներ ասելով։ Ետե մաշտը հավդագու ա̈դ սուդերուն, ըն գայնա Աստըձուն չըլըսիլ։ Ա̈դու հոմար Աստըձուն ձառայողնին, Եգովին օնունը փիս ընուշը, հաշվինգու ըմընա մեձ անառտարուտինը։ Քոնի-օր ա̈կընս վերմը մաշտիկ փիս գընին Աստըձուն օնունը, աշխըրին շադ դանջանկ հընու ցավ գա։

Եգռորտը, ըմըն մեգին լավ ըլլի դեյ, Եգովըն մակռողա̈ հընու բաշտպանողա̈ ուր պարի օնունը։ Եգովին հոմար ա̈դ ըմընա գարեվորնա̈։ Ըհըն օրի ըն աստավ. «Ես ամբայման մակռիմգու իմ օնունըս» (Եզեկ. 36։23)։ Իսուսնա̈լ բառզ գինա̈ էրեվծուց, ինչը ըլլի բիդի առաչին դեղը Եգովին ձառայողնուն աղոտկնուն նես։ Ըն աստավ. «Սուրպ ըլլիտող քու օնունըդ» (Մատթ. 6։9)։ Աստվաձաշունչը շադ անկամ գերեվծընա̈, ինչկան գարեվորա̈ փառկ դըվուշ Եգովին օնունին։ Պերինկ քոնիմը օրինագ։ «Եգովին ըմուն փառկ դըվեկ, վերին առժանիա̈ ընու օնունը» (1 Տար. 16։29; Սաղ. 96։8)։ «Երկ ասելով փառկ պերեկ ընու ըմընա պայսը օնունին» (Սաղ. 66։2)։ «Հավեռժ փառկ դըվողըմ քու օնունիդ» (Սաղ. 86։12)։ Դեպկերուն մեգը, եպոր Եգովըն ինկը խոսերգու երգընկըն ըղավ Աստըձուն դոնը Եռուսալիմ քաղակին։ Ընդեխ Իսուսը աստավ. «Հա̈յս, փառկ պիր քու օնունիդ»։ Եգովըն ընու բադասխանեց. «Ես փառկ պերի հընու ա̈լիա̈լ փառկ պերողըմ» (Հովհ. 12։28) a։

Եռորտը, Եգովին օնունը գաբ ունի ընու մըտկին տըրաձին հեդ։ Հայդցեկ միտկ ընինկ, ինչ ըլլողա̈, եպոր կա Խրիստոսին Հազար դարվոն կառավարուտինին վեռչը հընու մաշտիկը օսնին վեռչին փոռցուտինը։ Ի՞նչպես ըն ժամանագ ալլայ հըրեշտագնին հընու մաշտիկը վերապերվողըն Եգովին օնունին։ Բադասխանը իմընուշի հոմար, հիշինկ էրգու հառցերը, վերեկնոր գաբ ունին  Աստըձուն օնունը սուդըն մակռուշին հեդ. ըմընա լա՞վնա̈ տա̈ Եգովին ղեգավարուտինը հընու մաշտիկը ըլլո՞ղըն տա̈ Աստըձուն հավադարիմ։ Ա̈դ ժամանագ մաշտկացը ա̈լ բիդվընալ չի փոռցուտին օնծընուշ, հընոր էրեվծընին-օր հավադարիմին Աստըձուն։ Ըներ խալըսվինգու մեխկըն, հընու վեռչին փոռցուտինը օնցաձ գըլլին։ Ընեց բեդ գընա̈ հավեռժ գյանկ։ Բիդվընո՞ղա̈ տա̈ էրեվծընուշ, հընոր Եգովին ղեգավարուտինը ըմընա լավնա̈։ Ա̈դա̈լ բիդվընող չա̈։ Ըն ժամանագ ալլայ երգընկին հընու խողուն վըրըն ըլլողնին միուտին գոննոն հընու ուրախ գըլլին լըսուշ Աստըձուն ղեգավարուտինը։ Ի՞նչ գայնոնկ ասիլ Եգովին օնունին մասին։

Ըն ժամանագ Աստըձուն օնունը մակռըվի բիդի սուդըն հընու ալլայկը ըն սուրպ հաշվողըն։ Ըն ա̈լիա̈լ ըմընա գարեվորը ըլլողա̈ ալլայ Աստըձուն հավադարիմ ձառայողնուն հոմար, ինչպես երգընկին ըմունա̈լ խողուն վըրըն։ Օ՞րի։ Ընու հոմար-օր ըներ դեսնողըն, ինչպես Եգովըն շարունագողա̈ ընուշ ուր հըրաշալի կոռձերը։ Քոնի-օր Իսուսը ալլայ իշխանուտինը ուր Հորը ծեռկը դա բիդի, Աստվաձ ըլլողա̈ «ըմըն ինչը ալլայնուն հոմար» (1 Կորնթ. 15։28)։ Ա̈դտի ետկը մաշտիկ խողուն վըրըն գոննոն «մեձ ազադուտին, վեյնոր ունին Աստըձուն դըղա̈կը» (Հռոմ. 8։21)։ Վեռչաբես Աստվաձ գընա̈ ուր մըտկին տըրաձը՝ հըրեշտագնին հընու մաշտիկը գըլլին մեգ մեձ ընտանիկմը, ոյդեխ ըլլողա̈ միուտին (Եփես. 1։10)։

Եպոր ա̈դ ալլայ ըլլի, ի՞նչ գըզգոն Եգովին ընտանիկին ըլլողնին։ Հա̈լբա̈տ-օր մենկ ա̈լիա̈լ մեձ ցանգուտին գոննոնկ փառկ դըվուշ Եգովին հըրաշալի օնունին։ Աստվաձ դիռտմեց Դավիդին իսմուն խոսկեր կըրուշ. «Փառկ դոնտող Եգովա Աստըձուն... Փառկ դոնտող հավեռժ ընու օռտնըվաձ օնունին» (Սաղ. 72։18, 19)։ Եգովըն հավեռժ շարունագողա̈ զարմըծընուշ մեզի, հընու մենկ ըմըն սըրա պահլինկ բիդի ընու ըղաձ կոռձերով։

Եգովին օնունը գերեվծընա̈, ինչ դեսագ Աստվաձա̈ ըն։ Եպոր մենկ միտկը գընինկ Աստըձուն օնունին մասին, հիշինկկու, ինչ մեձ սեր ունի Եգովըն (1 Հովհ. 4։8)։ Մենկ միշտ հիշողընկ մեձ սերը, վեյնոր ըն էրեվծուց։ Ըն մեզի գյանկ պաշխեց, միր հոմար դըվավ խալըսուշի կինը հընու էրեվծուց-օր ընու ղեգավարուտինը ըմընա լավնա̈։ Ա̈դտի ղաիր, ներ աշխարին մենկ շարունագողընկ դեսնուշ ընու սերը։ Մենկ ուրախ գըլլինկ հավեռժ մոդգընուշ միր Հորը, վեյնոր երգընկինա̈ հընու փառկ դըվուշ ընու սուրպ օնունին (Սաղ. 73։28)։