Պավելը կըրեց Ֆեսսալոնիկա աբռող խրիստիաննուն. «Ետե մեգը լըսա̈ հեչ ա̈ս նամագին նես կըրվաձ այչեվուտինը, աչկի առաչ առեկ ընու» (2 Թեսաղ. 3։14)։ Առաչ մենկ գասայկը, հընոր ա̈դ այչեվուտինը իրիցնուն հոմարա̈։ Ետե մաշտուն քոնիմը բոյ Աստվաձաշընչըն խըրադ գուդա̈յնը, ամա ըն ընտունիլ չեր, իրիցնին գայնա̈յնը ժողովին նես թա̈մբա̈ ընուշի հոմար ջառմը ասիլ։ Ա̈դտի ետկը քարոզիչնին վազ գոսնեյնը ա̈դ մաշտուն մոդգուտին դըվուշ։

Ամա հիմի մենկ հասկըննոնկկու, հընոր Պավելին դըվաձ խըրադը վերապերվիգու առանծին ըմըն մեգ խրիստիանինին։ Ընդի գարիկ չիկա, հընոր իրիցնին ասին թա̈մբա̈ ընուշի ջառը։ Օ՞րի ա̈դմուն փոպոխուտին ըղավ։ Հայդցեկ աշինկ, ինչի մասին գասեր Պավելը, եպոր դըվավ ա̈դ խըրադը։

Պավելը աստավ, հընոր Ֆեսսալոնիկա ըլլող ժողովին վերմը ուրինց «սըխալ բա̈հեյնըգու»։ Ըներ ընտունիլ չեյնը Աստըձուն Խոսկըն առըվաձ խըրադնին, վերեկնոր գուդա̈յնը ախպըյդա̈կը։ Եպոր օնցաձ անկամ ըն էգաձեր ա̈դ ժողովը, թա̈մբա̈ ա̈րավ. «Վեվ-օր չի ուզիլ պոնուշ, հացա̈լ ուդա̈ հեչտող»։ Ամա վերմը ա̈լիա̈լ չեյնը ուզիլ պոնուշ, հընոր ուրինց գարիկնուն տին աշին, չաշաձ-օր ըներ գայնա̈յնը ա̈դ ընիլ։ Ա̈դտի ղաիր, ըներ խառըվեյնըգու ուրիշնուն կոռձերուն նես։ Ի՞նչպես խրիստիաննին վերապերվողեյնը ա̈դմուն մաշտկացը (2 Թեսաղ. 3։6, 10—12)։

Պավելը աստավ. «Աչկի առաչ առեկ ընու»։ Հոռմերեն խոսկը, վեյնոր հոզ պոնեծըվաձա̈, նըշանագա̈գու, հընոր ըմըն մեգը զգուշ ըլլողա̈, հընոր ա̈դ մաշտը փիս ազդա̈ հեչ ուր վըրըն։ Պավելը ա̈դ խըրադը աստավ օխչուգ ժողովին, ոչ տա̈ սադա̈ իրիցնուն (2 Թեսաղ. 1։1; 3։6)։ Ընդի առանծին ըմըն մեգ խրիստիանինը, վեյնոր թարիֆ գըներ, հընոր մեգը չի ընտունիլ խըրադնին, վերեկնոր ընու գուդոն Աստվաձաշընչին նեսըն, գայնա̈ր ինկը որոշիլ ա̈դմուն մաշտուն «մոդգուտին» չըդըվուշ։

Նըշանագա̈՞գու տա̈ ա̈դ, հընոր ա̈դմուն մաշտուն հեդ բիդուեր վերապերվուշ ըմուն, ինչպես ժողովըն հեռըծըվաձ մաշտուն հեդ։ Չա̈, քոնի-օր Պավելը աստավ. «Շարունագեցեկ խըրադ դըվուշ ընու, ինչպես ծիր ախպորը»։ Ընդի խրիստիաննին գայնա̈յնը լաֆլըմիշ ըլլիլ ա̈դմուն մաշտկացը հեդ ժողովին հընու ձառայուտինի ժամանագ։ Ամա ըներ ա̈դմուն խրիստիաննուն հեդ ուրինց ազադ ժամանագը չեյնը օնծընիլ։ Օ՞րի։ Պավելը աստավ. «Հընոր ըն առ ընա̈»։ Ա̈դմուն ընեյնընա, մաշտը, վեյնոր ուրինը սըխալ բա̈հերգու, գայնա̈ր առ ընիլ ուր ըղաձին հոմար հընու փոխվիլ (2 Թեսաղ. 3։14, 15)։

Ի՞նչպես ա̈կընս խրիստիաննին գայնոն պոնեծընիլ ա̈դ խըրադը։ Առաչինը, մենկ համոզվաձ ըլլողընկ, հընոր ա̈դ մաշտը սաի ըմուն սըխալ ըղաձունի, վերին մասին գասեր Պավելը։ Ալլայնացըս խիղջը դարպերա̈, մենկ ալլայկըս դարպեր որոշումնի գընինկ հընու մեզի դարպեր պոն գայնա դուր կալ։ Ամա Պավելը ա̈դու մասին ասիլ չեր։ Հըմա̈լ Պավելը ասիլ չեր ընեց մասին, վեվ-օր ցավեծուցաձունի միր սիդը։ Գերեվնա տա̈, Պավելը գասեր ըն մաշտկացը մասին, վերեկնոր կիդընալըն չին ուզիլ ընտունուշ Աստվաձաշընչին կըրվաձ բառզ խըրադնին։

Ա̈կընս, եպոր թարիֆ գընինկ, հընոր մեգը ուրինը սըխալ բա̈հա̈գու a, մենկ ինկեյս գայնոնկ որոշիլ, հընոր ա̈դ մաշտուն շադ մոդգուտին դըվող չինկ հընու ընու հեդ օնծընող չինկ միր ազադ ժամանագը։ Քոնի-օր ա̈դ միր որոշումնա̈, բիդու չա̈ ա̈դու մասին խոսուշ ընեց հեդ, վեվ-օր միր հեդ մեգ դոն գինալ չի։ Մենկ ա̈լիա̈լ շարունագինկկու ընու հեդ լաֆլըմիշ ըլլուշ ժողովին հընու ձառայուտինի ժամանագ։ Եպոր ըն փոխվի, մենկ, առաչվոն բես, մոդգուտին գուդոնկ ընու։