Եպոր մաշտը ինչիգիմը հոմար միր հեդ ըրազի չա̈, գամ կուզա̈, հընոր ինչիմը ընու պածադռինկ, մենկ խորատըն բաշ ընիլ չինկ։ Բա̈լկիտ ըն «հազըրա̈ ընտունուշ հավեռժ գյանկի դոնող ջիշտուտինը» (Գործ. 13։48)։

Ամա ի՞նչ ընողընկ, եպոր մաշտը ջըղայնցաձա̈, ուրը բընդա̈գու, գամա̈լ չի ուզիլ խոսուշ։ Ա̈դծոյ սըրըն հանգիստ հընու փապուգ խոսկերով բաշ ընողընկ խորատըն (Առակ. 17։14)։ Ա̈մա̈ղ ընինկնա պարի ըլլուշ հընու հարգանկով խոսուշ, միգա̈լ անկամ բա̈լկիտ մաշտը միր հեդ խոսիգու (1 Պետ. 2։12)։