ԵՐԿ 151
Ըն ծըն գուդա
(Հոբ 14։13—15)
-
1. Մաշտն-օր մեռնի, ի՞նչ բեդ գընա̈ ընու։
Ունի՞ տա̈ ա̈լ ումուդ ըն։
Գյանկը գոսնի մըռա̈լի բես մաշտուն,
Մեգ ցավ սըյդին մընագու։
Խոսկ գուդա Աստվաձ, մեռաձնին նորըն
Գյանկ գոննոն ներ աշխարին։
(ՊՐԻՊԵՎ)
Ծըն գուդա ու գյանկ պաշխա̈գու,
Սաղծընա̈գու մեռաձնուն։
Աստվաձ շադ գարոդիգու,
Հիսկիտ չի մոռնալ մաշտուն։
Տուն հավդա հընու դեսնուսկու,
Մեռնուշըն ա̈լ վախող չինկ։
Աստվաձ մեզի դըվավ գյանկ,
Ըն կուզա̈-օր միշտ աբռինկ։
-
2. Ասծուն առաչ մեռնուշը ուժ չունի,
Ըն ընգեյնուն հիշա̈գու։
Ըն մեռաձնուն զայտեծընա̈ բիդի,
Մաշտկացը խալըսա̈գու։
Մենկ ումուդ ունինկ, ա̈դ վիրա հիշինկ։
Ներ աշխարը բե՛դ ընինկ։
(ՊՐԻՊԵՎ)
Ծըն գուդա ու գյանկ պաշխա̈գու,
Սաղծընա̈գու մեռաձնուն։
Աստվաձ շադ գարոդիգու,
Հիսկիտ չի մոռնալ մաշտուն։
Տուն հավդա հընու դեսնուսկու,
Մեռնուշըն ա̈լ վախող չինկ։
Աստվաձ մեզի դըվավ գյանկ,
Ըն կուզա̈-օր միշտ աբռինկ։
(Գայնա̈կ աշիլ Հովհ. 6։40; 11։11, 43; Հակ. 4։14)
