Էսֆիրը բեդ ա̈րավ հարմար ժամանագ, հընոր խոսի թակավորին հեդ (Եսթ 7։2; ia-U, 140 էջը, 15, 16 աբզ.)

Ըն խոսերգու փապուգ հընու հարգանկով (Եսթ 7։3; ia-U, 140 էջը, 17 աբզ.)

Ըն քա̈սա̈ հընու պացըն ալլայ բադմեց (Եսթ 7։4; ia-U, 141 էջը, 18, 19 աբզ.)

ԻՆԿԸԴ ՔԵԶԻ ՀԱՅԾՈՒ. «Ի՞նչպես գայնոմ Էսֆիրըն օրինագ առնուլ, եպոր խոսիմգու իմ ընտանիկիս ըլլողնուն հեդ»։