Ո՛չ։ Հին ձեռագիրներ իրարու հետ բաղդատելով յայտնի կը դառնայ, որ Աստուածաշունչը գլխաւորաբար չէ փոխուած, հակառակ անոր որ հազարաւոր տարիներու ընթացքին ընդօրինակուած է փճացող նիւթերու վրայ։

 Աստուածաշունչի հազարաւոր հին ձեռագիրներ յայտնաբերուած են։ Անոնցմէ ոմանց մէջ տարբերութիւններ կան, ինչ որ ցոյց կու տայ, թէ ընդօրինակութեան ատեն սխալներ եղան։ Այս տարբերութիւններուն մեծ մասը չնչին է եւ գրութեան իմաստը չի փոխեր։ Սակայն, կան քանի մը աչքառու տարբերութիւններ, որոնցմէ ոմանք այնպէս կ’երեւի թէ շատ շատոնց դիտմամբ եղած են Աստուածաշունչին պատգամը փոխելու համար։ Նկատի առ երկու օրինակներ.

1.   Աստուածաշունչի կարգ մը հին թարգմանութիւններ, Ա. Յովհաննէս 5։7–ին մէջ կ’ըսեն հետեւեալ խօսքերը. «երկնքի մէջ, Հայրը, Բանը ու Սուրբ Հոգին, եւ այս երեքը մէկ են»։ Սակայն, վստահելի ձեռագիրներ կը հաստատեն, թէ այդ խօսքերը բնագրին մաս չէին կազմեր։ Անոնք յետագային աւելցուեցան a։ Ուստի Աստուածաշունչի արդի թարգմանութիւններ զանոնք չեն նշեր։

2.   Աստուծոյ անձնական անունը հազարաւոր անգամներ կ’երեւնայ Աստուածաշունչի հին ձեռագիրներու մէջ։ Բայց Աստուածաշունչի բազմաթիւ թարգմանութիւններ զայն փոխարինած են տիտղոսներով, ինչպէս՝ «Տէր» կամ «Աստուած»։

 Մինչեւ օրս, այնքա՛ն շատ ձեռագիրներ յայտնաբերուած են, որ որեւէ ժամանակէ աւելի դիւրին է սխալներ գտնելը b։ Այդ ձեռագիրները իրարու հետ բաղդատելը ի՞նչ յայտնած է մեր ձեռքը եղող Աստուածաշունչին ճշգրտութեան մասին։

•   Հին Կտակարանի, կամ՝ Եբրայերէն Գրութիւններու, բովանդակութեան նկատմամբ մեկնաբանելով, ուսումնական Ուիլիամ Հ. Կրին նշեց. «Վստահութեամբ կրնանք ըսել, որ չկայ ուրիշ որեւէ հին գրութիւն որ այսքա՛ն ճշգրտութեամբ փոխանցուած է»։

•   Նոր Կտակարանի, կամ՝ Քրիստոնէական Յունարէն Գրութիւններու նկատմամբ, Աստուածաշունչի ուսումնական Ֆ. Ֆ. Պրուս գրեց. «Մեր Նոր Կտակարանի գրութիւններուն վաւերականութեան նկատմամբ շատ աւելի ապացոյցներ կան, քան դասական հեղինակներու գրութիւններուն վաւերականութեան նկատմամբ, որ մէկու մը միտքէն չ’անցնիր հարցականի տակ առնել»։

•   Սըր Ֆրետերիք Քէնյըն, Աստուածաշունչի ձեռագիրներու համբաւաւոր մասնագէտ մը, նշեց թէ «մէկը կրնայ ամբողջ Աստուածաշունչը իր ձեռքը բռնել եւ առանց վախի կամ կասկածի ըսել, թէ բռնած է Աստուծոյ ճշմարիտ Խօսքը, որ դարերու ընթացքին սերունդէ սերունդ փոխանցուած է՝ առանց կարեւոր բան մը անկէ պակսելու»։

•   Թէ՛ հրեայ եւ թէ քրիստոնեայ ընդօրինակողները պահեցին այն արձանագրութիւնները, որոնք կը նշեն Աստուծոյ ծառաներուն ըրած լուրջ սխալները (Թուոց 20։12. Բ. Թագաւորաց 11։2-4. Գաղատացիս 2։11-14) c։ Անոնք նաեւ չջնջեցին այն հատուածները, որոնք հրեայ ազգին անհնազանդութիւնը կը դատապարտեն եւ մարդակերտ ուսուցումները կը քօղազերծեն (Ովսէէ 4։2. Մաղաքիա 2։8, 9. Մատթէոս 23։8, 9. Ա. Յովհաննէս 5։21)։ Այս արձանագրութիւնները ճշգրտօրէն ընդօրինակելով, անոնք ցոյց տուին թէ վստահելի են եւ թէ Աստուծոյ սուրբ Խօսքը մեծապէս կ’արժեւորեն։

•   Տրամաբանական չէ՞ որ Աստուած, որ ներշնչեց Աստուածաշունչին գրուիլը, նաեւ վստահ պիտի ըլլար որ ճշգրտօրէն մեզի հասնէր (Եսայի 40։8. Ա. Պետրոս 1։24, 25) d։ Ան ուզեց, որ ոչ միայն հին օրերուն մարդիկը անկէ օգտուին, այլ նաեւ մենք՝ ներկայիս (Ա. Կորնթացիս 10։11)։ Իրականութեան մէջ, «ինչ որ առաջուընէ գրուեցաւ, գրուեցաւ որ սորվինք, որպէս զի համբերութիւնով ու գրքերուն մխիթարութիւնով մենք յոյս ունենանք» (Հռովմայեցիս 15։4)։

•   Յիսուս եւ անոր հետեւորդները Եբրայերէն Գրութիւններուն ձեռագիրներէն մէջբերեցին, առանց հարցականի տակ առնելու անոնց ճշգրտութիւնը (Ղուկաս 4։16-21. Գործք 17։1-3)։