ԵԶԵԿԻԷԼԻ 15։1-8
15 Տէրոջը խօսքը ինծի եղաւ՝ ըսելով.
2 «Որդի՛ մարդոյ, որթատունկին փայտը ի՞նչ առաւելութիւն ունի ուրիշ փայտերէ,Այսինքն այնպիսի ճիւղ մը, որ անտառի ծառերուն մէջ է։
3 Միթէ ան իբր փայտ կ’առնուի՞, բանի մը գործածելու համար.Կամ թէ անկէ ցից մը կը շինուի՞ անկէ աման մը կախելու համար։
4 Ահա կրակի մէջ կը նետուի, անոր կերակուր ըլլալու համար։Կրակը անոր երկու ծայրերը կ’ուտէՈւ մէջը կ’այրէ։Միթէ անիկա բանի մը օգտակար կ’ըլլա՞յ։
5 Ահա անիկա ողջ եղած ատենը բանի մը չի ծառայեր.Ալ ո՞ւր մնաց որ անիկա բանի մը օգտակար ըլլայ,Երբ կրակը զանիկա սպառէ եւ հատցնէ։
6 Անոր համար Տէր Եհովան այսպէս կ’ըսէ.‘Անտառին փայտերուն մէջ ինչպէս է որթատունկին փայտը,Որ կրակին տուի կերակուրի համար,Այնպէս ալ Երուսաղէմի բնակիչները տուի։
7 Իմ երեսս անոնց վրայ պիտի հաստատեմ.Անոնք մէկ կրակէն պիտի ազատին,Բայց ուրիշ կրակ մը զանոնք պիտի ուտէ։Երբ իմ երեսս անոնց վրայ հաստատեմ,Պիտի գիտնաք թէ ես եմ Տէրը։
8 Եւ իրենց անհաւատարմութեան համարԵրկիրը ամայի պիտի ընեմ’»։
