ՍԱՂՄՈՍ 2։1-12
2 Ինչո՞ւ հեթանոսները խռովութիւն կ’ընենՈւ ժողովուրդները պարապ բան կը մտածեն,
2 Երկրի թագաւորները ինքզինքնին կը հաստատենՈւ իշխանները մէկտեղ խորհուրդ կ’ընենՏէրոջը դէմ ու անոր Օծեալին դէմ,
3 Ըսելով. «Կոտրե՛նք անոնց կապերը,Ու մեզմէ ձգե՛նք անոնց լուծը*»։
4 Երկինքը բնակողը անոնց վրայ պիտի ծիծաղի։Տէրը ծաղր պիտի ընէ զանոնք։
5 Այն ատեն իր բարկութիւնովը պիտի խօսի անոնցԵւ իր սրտմտութիւնովը պիտի խռովեցնէ զանոնք, ըսելով.
6 «Ե՛ս օծեցի իմ թագաւորսԻմ սուրբ լերանս՝ Սիօնին վրայ»։
7 Հրամանը պիտի պատմեմ։Տէրը ինծի ըսաւ.«Դո՛ւն իմ որդիս ես,Ես այսօր քեզ ծնայ։
8 Խնդրէ՛ ինձմէ ու հեթանոսները քեզի ժառանգութիւն պիտի տամՈւ երկրի ծայրերը քեզի ստացուածք։
9 Զանոնք երկաթէ գաւազանով պիտի կոտրես*,Բրուտի ամանի պէս պիտի փշրես զանոնք»։
10 Ուստի հիմա, ո՛վ թագաւորներ, մտքերնիդ առէք,Երկրի՛ դատաւորներ, խրատուեցէ՛ք։
11 Երկիւղով ծառայեցէ՛ք Տէրոջը,Ու դողալով անկէ վախցէ՛ք*։
12 Որդին համբուրեցէք՝ որպէս զի չբարկանայՈւ ճամբուն մէջ չկորսուիք,Երբ անոր բարկութիւնը քիչ մը բորբոքի։Երանի՜ այն ամենուն որոնք անոր կը յուսան։
