ՅՈՎՍԻԱ ութը տարեկանին թագաւոր կ’ըլլայ Իսրայէլի հարաւային երկու ցեղեան թագաւորութեան վրայ։ Թագաւոր ըլլալու համար ան շատ պզտիկ է։ Անոր համար սկիզբը աւելի տարեց անհատներ իրեն կ’օգնեն որ ժողովուրդը կառավարէ։

Եօթը տարի թագաւորութիւն ընելէ ետք, Յովսիա կը սկսի Եհովան փնտռել։ Ան Դաւիթի, Յովսափատի եւ Եզեկիայի նման բարի թագաւորներուն օրինակին կը հետեւի։ Ապա, երբ տակաւին պատանի մըն է, Յովսիա քաջագործութիւն մը կ’ընէ։

Իսրայելացիներէն շատեր երկար ատենէ ի վեր չարացած են։ Անոնք սուտ աստուածներ կը պաշտեն եւ կուռքերու առջեւ կը խոնարհին։ Ուստի Յովսիա իր մարդոց հետ կ’երթայ եւ երկրէն ամբողջ կեղծ պաշտամունքը կը սկսի մաքրել։ Ասիկա հսկայ գործ մըն է, քանի որ մեծամասնութիւնը կեղծ աստուածներ կը պաշտեն։ Հոս կը տեսնէք Յովսիան եւ իր մարդիկը որ կուռքերը կը կոտրտեն։

Ապա, Յովսիա երեք մարդ կ’որոշէ որպէսզի Եհովայի տաճարը վերանորոգեն։ Ժողովուրդէն դրամ կը հաւաքուի եւ այս մարդոց կը տրուի որպէսզի ծախսերը կատարեն։ Երբ անոնք տաճարին մէջ կ’աշխատին, Քեղկիա քահանայապետը շատ կարեւոր բան մը կը գտնէ։ Անիկա օրէնքի գիրքն է, զոր Եհովա տարիներ առաջ Մովսէսի գրել տուած էր։ Տարիներէ ի վեր անիկա կորսուած էր։

Գիրքը Յովսիայի կը տարուի եւ ան կը խնդրէ որ զանիկա կարդան։ Մինչ մտիկ կ’ընէ, Յովսիա կը տեսնէ որ ժողովուրդը Եհովայի օրէնքը չեն պահած։ Ան շատ կը տխրի եւ իր հանդերձը կը պատռէ, ինչպէս կը տեսնէք հոս։ Ան կ’ըսէ. ‘Եհովա մեզմէ կը բարկանայ, քանի որ մեր հայրերը չպահեցին այս գրքին մէջ գրուած օրէնքները’։

Յովսիա կը պատուիրէ Քեղկիա քահանայապետին որ գիտնայ թէ Եհովա ի՛նչ պատիժ կը վերապահէ իրենց։ Քեղկիա կ’երթայ Ողդա մարգարէուհիին քով եւ անոր կը հարցնէ։ Կինը Եհովայէն եկած հետեւեալ պատգամը կու տայ Յովսիա Թագաւորին. ‘Երուսաղէմը եւ բոլոր ժողովուրդը պիտի պատժուին քանի որ անոնք կեղծ աստուածներ պաշտած եւ երկիրը չարութեամբ լեցուցած են։ Բայց քանի որ դուն, ո՛վ Յովսիա, շիտակ եղածը ըրած ես, այդ պատիժը քու ողջութեանդ ատեն պիտի չգայ’։