Երբ որ մէկը անկեղծօրէն հարցում մը հարցնէ կամ մտահոգութիւն մը արտայայտէ, կ’ուզենք մեր խօսակցութիւնը շարունակել։ Մենք կ’ուզենք խօսիլ բոլոր մարդոց, որոնք կրնայ ըլլալ որ «յաւիտենական կեանքի հանդէպ ճիշդ տրամադրուած» են (Գործք 13։48, ՆԱ)։

Բայց ի՞նչ կրնանք ընել, եթէ մեր դիմացինը բարկանայ կամ սկսի առարկել կամ ալ չուզէ այդ վայրկեանին խօսիլ։ Հանդարտ եւ նուրբ ոճով խօսակցութեան վերջ դիր (Առ. 17։14)։ Փորձէ յարգանքով եւ ազնիւ կերպով ձգել–քալել, որ ան ուրիշ անգամ ուզէ մեզի հետ խօսակցիլ (Ա. Պետ. 2։12)։