Եհովան տաճարը ընտրեց, որ իրեն «զոհի տուն ըլլայ» (Բ. Մն. 7։11, 12)

Եհովան ըսաւ որ իր սիրտը ամէն ատեն հոն պիտի ըլլար, այսինքն՝ ան միշտ խորապէս պիտի հետաքրքրուէր ամէն բանով որ տաճարին մէջ տեղի պիտի ունենար (Բ. Մն. 7։16. դ02 12/1 5 ¶1)

Եթէ մարդիկ այլեւս «բոլոր սրտով» չքալէին Եհովային առջեւ, ան պիտի ձգէր որ տաճարը կործանուէր (Բ. Մն. 6։14. 7։19-21. խա-2 1077-1078)

Տաճարին նաւակատիքին, ժողովուրդը շատ հաւանաբար կարծեց որ իրենց սիրտը միշտ տաճարը պիտի ըլլայ։ Բայց անոնք ժամանակի ընթացքին իրենց նախանձախնդրութիւնը կորսնցուցին Եհովային պաշտամունքին հանդէպ։

ԴՈՒՆ ՔԵԶԻ ՀԱՐՑՈՒՐ. ‘Ինչպէ՞ս կը փաստեմ որ սրտանց Եհովան կը պաշտեմ’։