Մի՛ տրտմեցնէք Եհովայի սուրբ հոգին
Մի՛ տրտմեցնէք Եհովայի սուրբ հոգին
«Աստուծոյ Սուրբ Հոգին մի՛ տրտմեցնէք, որով դուք կնքուեցաք» (ԵՓ. 4։30)։
1. Եհովա միլիոնաւորներու համար ի՞նչ ըրած է, եւ անոնք ի՞նչ պարտականութիւն ունին։
ԵՀՈՎԱ այս տագնապալից աշխարհին մէջ ապրող միլիոնաւորներու համար մասնայատուկ բան մը ըրած է։ Ան կարելի դարձուցած է, որ իր միածին Որդիին՝ Յիսուս Քրիստոսին միջոցով իրեն մօտենան (Յովհ. 6։44)։ Դուն այս անհատներէն մէկն ես, եթէ Աստուծոյ նուիրուած ես ու նուիրումիդ համաձայն կ’ապրիս։ Սուրբ հոգիին անունով մկրտուած ըլլալով, այդ հոգիին հետ ներդաշնակ վարուելու պարտականութիւնը ունիս (Մատ. 28։19)։
2. Ի՞նչ հարցումներ նկատի պիտի առնենք։
2 Մենք որ ‘հոգիին կը սերմանենք’, նոր անձնաւորութիւնը կը հագուինք (Գաղ. 6։8. Եփ. 4։17-24)։ Բայց Պօղոս առաքեալ մեզի խրատ կու տայ եւ կ’ազդարարէ, որ Աստուծոյ սուրբ հոգին չտրտմեցնենք (կարդալ՝ Եփեսացիս 4։25-32)։ Այժմ մօտէն պիտի քննենք առաքեալին խրատը։ Պօղոս ի՞նչ ըսել ուզեց, երբ Աստուծոյ հոգին տրտմեցնելու մասին խօսեցաւ։ Եհովայի նուիրուած անհատ մը ինչպէ՞ս կարելի է որ այսպիսի բան մը ընէ։ Եւ ինչպէ՞ս կրնանք Եհովայի հոգին տրտմեցնելէ խուսափիլ։
Պօղոս ի՛նչ ըսել ուզեց
3. Եփեսացիս 4։30–ի մէջ արձանագրուած խօսքերուն նշանակութիւնը ինչպէ՞ս կը բացատրես։
3 Նախ եւ առաջ, Եփեսացիս 4։30–ի մէջ արձանագրուած Պօղոսի խօսքերը նշմարէ։ Ան գրեց. «Աստուծոյ Սուրբ Հոգին մի՛ տրտմեցնէք, որով դուք կնքուեցաք փրկութեան օրուանը համար»։ Պօղոս չէր ուզեր, որ իր սիրելի հաւատակիցները իրենց հոգեւորութիւնը վտանգէին։ Եհովայի հոգիին շնորհիւ էր, որ անոնք ‘կնքուեցան փրկութեան օրուանը համար’։ Ուղղամտութիւն պահող օծեալներու համար, Աստուծոյ սուրբ հոգին կնիք կամ «գրաւ» մըն էր ու տակաւին է (Բ. Կոր. 1։22)։ Կնիքը ցոյց կու տայ, թէ անոնք Աստուծոյ սեփականութիւնն են եւ երկնային կեանք պիտի ստանան։ Վերջնականապէս կնքուածներուն թիւն է՝ 144,000 (Յայտ. 7։2-4)։
4. Աստուծոյ հոգին տրտմեցնելէ խուսափիլը ինչո՞ւ կարեւոր է։
4 Հոգին տրտմեցնելը կրնայ առաջին քայլը հանդիսանալ քրիստոնեան առաջնորդելու, որ իր կեանքին մէջ Աստուծոյ գործօն ուժին ազդեցութիւնը ամբողջովին կորսնցնէ։ Ասոր կարելի ըլլալը ակներեւ է Դաւիթի խօսքերէն, Բերսաբէի կապակցաբար մեղք գործելէ ետք։ Դաւիթ զղջահար կերպով Եհովայի աղաչեց. «Զիս երեսէդ մի՛ ձգեր ու քու Սուրբ Հոգիդ ինձմէ մի՛ առներ» (Սաղ. 51։11)։ Միայն «մինչեւ մահ հաւատարիմ» եղող օծեալները, երկնքի մէջ անմահութեան «պսակը» պիտի ստանան (Յայտ. 2։10. Ա. Կոր. 15։53)։ Երկրային յոյս ունեցող քրիստոնեաներն ալ սուրբ հոգիին կարիք ունին, եթէ կ’ուզեն Աստուծոյ հանդէպ ուղղամտութիւն պահել եւ Իր կենաց պարգեւը ստանալ՝ Քրիստոսի փրկանքի զոհին հաւատք ընծայելով (Յովհ. 3։36. Հռով. 5։8, 9. 6։23)։ Ուստի բոլո՛րս Եհովայի սուրբ հոգին տրտմեցնելէ պէտք է զգուշանանք։
Քրիստոնեայ մը ինչպէ՞ս կրնայ հոգին տրտմեցնել
5, 6. Քրիստոնեայ մը ինչպէ՞ս կրնայ Եհովայի հոգին տրտմեցնել։
5 Նուիրուած քրիստոնեաներ ըլլալով, հոգին տրտմեցնելէ կրնա՛նք խուսափիլ։ Ասիկա կարելի է՝ եթէ շարունակենք ‘հոգիով ապրիլ եւ հոգիին համեմատ քալել’, քանի որ այն ատեն մարմնաւոր սխալ ցանկութիւններով պիտի չնուաճուինք եւ անբարեպաշտ վարքագծեր պիտի չդրսեւորենք (Գաղ. 5։16, 25, 26)։ Բայց ասիկա կրնայ փոխուիլ։ Կրնանք որոշ չափով Աստուծոյ հոգին տրտմեցնել, երբ կամաց–կամաց շեղինք, գրեթէ աննկատելիօրէն, դէպի վարք մը, զոր Աստուծոյ հոգիէն–ներշնչուած Խօսքը կը դատապարտէ։
6 Եթէ շարունակաբար սուրբ հոգիին ուղղութեան հակառակ գործենք, թէ՛ զայն տրտմեցուցած կ’ըլլանք եւ թէ Եհովան՝ այդ հոգիին Աղբիւրը։ Եփեսացիս 4։25-32–ի քննարկումը մեզի ցոյց պիտի տայ թէ ինչպէ՛ս պէտք է վարուինք եւ ասիկա կրնայ մեզի օգնել, որ Աստուծոյ հոգին տրտմեցնելէ խուսափինք։
Հոգին տրտմեցնելէ ինչպէ՛ս խուսափիլ
7, 8. Բացատրէ թէ ինչո՛ւ ճշմարտախօս պէտք է ըլլանք։
7 Ճշմարտախօս պէտք է ըլլանք։ Եփեսացիս 4։25–ի համաձայն, Պօղոս գրեց. «Ստութիւնը մէկդի ձգելով՝ ճշմարտութիւնը խօսեցէք ամէն մէկդ իր ընկերին, վասն զի մենք իրարու անդամներ ենք»։ Որովհետեւ միացած ենք՝ ‘իրարու անդամներ ըլլալով’, վստահաբար պէտք չէ նենգամիտ ըլլանք կամ դիտումնաւոր կերպով փորձենք մեր հաւատակիցները մոլորեցնել, քանի որ այդ ընթացքը սուտ խօսելուն համահաւասար է։ Ո՛վ որ այսպիսի ընթացքի մը մէջ յարատեւելու ըլլայ, ի վերջոյ Աստուծոյ հետ ո՛չ մէկ փոխյարաբերութիւն պիտի ունենայ (կարդալ՝ Առակաց 3։32)։
8 Նենգաւոր խօսքերն ու արարքները կրնան ժողովքին միութիւնը քայքայել։ Ուստի պէտք է ըլլանք արժանահաւատ Դանիէլ մարգարէին պէս, որուն մէջ ուրիշներ չարութիւն մը չկրցան գտնել (Դան. 6։4)։ Եւ ի մտի պէտք է ունենանք երկնային յոյս ունեցող քրիստոնեաներուն ուղղուած Պօղոսի խրատը, թէ «Քրիստոսին մարմնի» իւրաքանչիւր անդամը ամէնուն կը պատկանի եւ Յիսուսի ճշմարիտ օծեալ հետեւորդներուն հետ միացած պէտք է մնայ (Եփ. 4։11, 12)։ Եթէ դրախտային երկրին վրայ յաւիտեան ապրիլ կը յուսանք, մենք ալ պէտք է ճշմարտութիւնը խօսինք, մեր աշխարհածաւալ եղբայրութեան միութեան նպաստելով։
9. Եփեսացիս 4։26, 27–ին ենթարկուիլը մեզի համար ինչո՞ւ կենսական է։
9 Բանսարկուին հակառակ պէտք է կենանք, իրեն առիթ չտալով որ մեզի հոգեւորապէս վնասէ (Յակ. 4։7)։ Սուրբ հոգին մեզի կ’օգնէ Սատանային դէմ դնելու։ Օրինակ՝ կրնանք այդպէս ընել անսանձ զայրոյթէ զգուշանալով։ Պօղոս գրեց. «Եթէ բարկանաք՝ մեղք մի՛ գործէք, արեւը ձեր բարկութեանը վրայ մարը թող չմտնէ։ Ու Սատանային՝ տեղի մի՛ տաք» (Եփ. 4։26, 27)։ Եթէ իրաւացիօրէն բարկանալու ըլլանք, անմիջական լռելեայն աղօթքը կրնայ մեզի օգնել «հանճարեղ» ըլլալու, Աստուծոյ հոգին տրտմեցնող վարմունքի փոխարէն՝ ինքնազսպում ցոյց տալով (Առ. 17։27)։ Ուրեմն գրգռուած վիճակի մը մէջ չմնանք ու Սատանային առիթ չտանք, որ մեզ չար արարքի մը առաջնորդէ (Սաղ. 37։8, 9)։ Անոր դէմ դնելու կերպ մըն է՝ վիճաբանութիւններուն արագօրէն վերջ դնելը, ինչպէս Յիսուս խրատեց (Մատ. 5։23, 24. 18։15-17)։
10, 11. Ինչո՞ւ պէտք չէ գողնանք կամ անպարկեշտ բան մը ընենք։
10 Գողնալու կամ անպարկեշտ ըլլալու որեւէ փորձութեան պէտք չէ տեղի տանք։ Գողութեան նկատմամբ Պօղոս գրեց. «Ան որ գողութիւն կ’ընէր, ա՛լ թող չգողնայ. այլ մանաւանդ աղէկ գործի մը պարապելով՝ իր ձեռքերովը աշխատի, որպէս զի կարող ըլլայ տալ կարօտ եղողին» (Եփ. 4։28)։ Եթէ նուիրուած քրիստոնեայ մը գողնար, ‘Աստուծոյ անունը կ’արատաւորէր’, անոր վրայ նախատինք բերելով (Առ. 30։7-9)։ Նոյնիսկ աղքատութիւնը չ’արդարացներ գողութիւնը։ Աստուած ու դրացին սիրողները կը գիտակցին, թէ գողութիւնը բնաւ չ’արդարացուիր (Մար. 12։28-31)։
11 Պօղոս պարզապէս չի նշեր թէ ի՛նչ պէտք չէ ընենք. ան կը մատնանշէ թէ ի՛նչ պէտք է ընենք։ Եթէ սուրբ հոգիով կ’ընթանանք ու կ’ապրինք, ծանր պիտի աշխատինք, որպէսզի կարենանք մեր ընտանիքը հոգալ ու «տալ կարօտ եղողին» (Ա. Տիմ. 5։8)։ Յիսուս եւ իր առաքեալները դրամ յատկացուցին աղքատներուն օգնելու համար, բայց դաւաճան Յուդա Իսկարիովտացին անկէ կը գողնար (Յովհ. 12։4-6)։ Վստահաբար ան սուրբ հոգիով առաջնորդուած չէր։ Աստուծոյ հոգիով առաջնորդուելով, «ամէն բանի մէջ կ’ուզենք աղէկ վարմունք ունենալ», ինչպէս Պօղոս ըրաւ (Եբ. 13։18)։ Այսպէս Եհովայի սուրբ հոգին տրտմեցնելէ կը խուսափինք։
Հոգին տրտմեցնելէ խուսափելու այլ կերպեր
12, 13. ա) Ըստ Եփեսացիս 4։29–ին, ինչպիսի՞ խօսքերէ պէտք է խուսափինք։ բ) Մեր խօսքերուն բնոյթը ի՞նչ պէտք է ըլլայ։
12 Մեր խօսքերուն վրայ պէտք է հսկենք։ Պօղոս ըսաւ. «Բնաւ ձեր բերնէն ապականեալ խօսք մը թող չելլէ, հապա ինչ որ աղէկ է՝ պէտք եղած շինութեանը համար, որպէս զի լսողներուն շնորհք տայ» (Եփ. 4։29)։ Դարձեալ, առաքեալը պարզապէս չ’ըսեր թէ ի՛նչ պէտք չէ ընենք. այլ կ’ըսէ թէ ի՛նչ պէտք է ընենք։ Աստուծոյ հոգիին ազդեցութեան ներքեւ ըլլալով, պիտի մղուինք ‘ըսելու ինչ որ աղէկ է, որպէս զի լսողներուն շնորհք տայ’։ Աւելին, պէտք չէ թոյլ տանք որ մեր բերնէն «ապականեալ խօսք մը» ելլէ։ Յունարէն «ապականեալ» բառը գործածուած է նկարագրելու նեխած՝ պտուղ, ձուկ կամ միս։ Ճիշդ ինչպէս որ կը խորշինք այդպիսի ուտելիքներէ, կ’ատենք այն խօսքերը զորս Եհովա գէշ կը նկատէ։
13 Մեր խօսքերը պէտք է ըլլան վայելուչ, քաղցր, «աղով համովցած» (Կող. 3։8-10. 4։6)։ Մարդիկ պէտք է կարենան նշմարել, թէ մեր խօսքերով կը տարբերինք ուրիշներէն։ Ուրեմն ուրիշներուն օգնենք՝ խօսելով ‘ինչ որ աղէկ է շինութեանը համար’։ Եւ երկրորդենք սաղմոսերգուին ըսածը. «Բերնիս խօսքերը ու սրտիս խորհուրդը քու առջեւդ ընդունելի ըլլան, ո՛վ Տէր, իմ վէ՛մս ու փրկի՛չս» (Սաղ. 19։14)։
14. Եփեսացիս 4։30, 31–ի համաձայն, ի՞նչ բաներէ պէտք է ձերբազատուինք։
14 Դառնութիւն, սրտմտութիւն, հայհոյութիւն եւ ամէն չարութիւն մեզմէ պէտք է հեռացնենք։ Աստուծոյ հոգին տրտմեցնելէ զգուշացնելէ ետք, Պօղոս գրեց. «Ամէն դառնութիւն եւ բարկութիւն ու սրտմտութիւն եւ աղաղակ ու հայհոյութիւն վերցուի ձեզմէ իրենց չարութիւններով մէկտեղ» (Եփ. 4։30, 31)։ Անկատար ըլլալով, բոլորս պէտք է ծանր աշխատինք մեր մտքերն ու արարքները հակակշռի տակ առնելու։ Եթէ թոյլ տանք որ ‘դառնութիւնը, բարկութիւնն ու սրտմտութիւնը’ մեզի տիրեն, Աստուծոյ հոգին կը տրտմեցնենք։ Նոյնն է պարագան եթէ յիշաչար ըլլանք, դժգոհ կեցուածք ցուցաբերենք ու յանցաւորին հետ հաշտուիլ մերժենք։ Իսկ եթէ սկսինք Աստուածաշունչի խրատները անտեսել, կրնանք այնպիսի առանձնայատկութիւններ զարգացնել, որոնք ճամբան կը հարթեն հոգիին դէմ մեղանչելու, աղէտալի հետեւանքներ բերելով։
15. Եթէ մեզի դէմ սխալ մը կատարուած է, ի՞նչ պէտք է ընենք։
15 Քաղցր, գթաց ու ներող պէտք է ըլլանք։ Պօղոս գրեց. «Իրարու հետ քաղցր եղէք, գթած, ներելով իրարու, ինչպէս Աստուած Քրիստոսով ներեց ձեզի» (Եփ. 4։32)։ Նոյնիսկ եթէ մեզի դէմ կատարուած սխալէ մը խորապէս վիրաւորուած ենք, ներենք՝ ինչպէս որ Աստուած կը ներէ (Ղուկ. 11։4)։ Ենթադրենք որ հաւատակից մը մեր մասին բացասական բան մը ըսած է։ Խնդիրը լուծելու համար, անոր հետ կը խօսակցինք։ Ան իսկական վիշտ կը դրսեւորէ ու ներողութիւն կը խնդրէ։ Անոր կը ներենք, բայց աւելին պէտք է ընենք։ Ղեւտացւոց 19։18–ը կ’ըսէ. «Վրէժ մի՛ առներ եւ քու ժողովուրդիդ որդիներուն դէմ ոխ մի՛ պահեր, հապա քու ընկերդ քու անձիդ պէս սիրէ՛։ Ես եմ Տէրը»։
Աչալրջութիւնը անհրաժեշտ է
16. Օրինակ մը տուր, որ ցոյց կու տայ թէ Եհովայի հոգին չտրտմեցնելու համար թերեւս ճշդումներ ընելու հարկ ըլլայ։
16 Առանձին ըլլալու ժամանակ ալ կրնանք Աստուծոյ անհաճելի բան մը ընելու փորձութիւնը դիմագրաւել։ Օրինակ՝ եղբայր մը թերեւս սկսած է հարցական երաժշտութիւն ունկնդրել։ Ի վերջոյ, անոր խիղճը կը տագնապի, քանի որ «հաւատարիմ ու իմաստուն ծառայ»ին հրատարակութիւններուն մէջ ներկայացուած աստուածաշնչական խրատը անտեսեց (Մատ. 24։45)։ Ան կրնայ այս խնդրին շուրջ աղօթել եւ Եփեսացիս 4։30–ի մէջ արձանագրուած Պօղոսի խօսքերը մտաբերել։ Հաստատօրէն վճռելով Աստուծոյ հոգին տրտմեցնող ո՛չ մէկ բան ընել, ան կ’որոշէ այլեւս հարցական երաժշտութենէ խուսափիլ։ Եհովա եղբօր կեցուածքը պիտի օրհնէ։ Ուստի Աստուծոյ հոգին տրտմեցնելէ յարատեւաբար զգուշանանք։
17. Եթէ աչալուրջ եւ աղօթասէր չըլլանք, ի՞նչ կրնայ պատահիլ։
17 Եթէ աչալուրջ եւ աղօթասէր չըլլանք, կրնանք անմաքուր կամ սխալ սովորութեան մը անձնատուր ըլլալ, հոգին տրտմեցնելով։ Որովհետեւ սուրբ հոգին կ’արտադրէ յատկութիւններ, որոնք մեր երկնաւոր Հօր անձնաւորութիւնը կ’արտայայտեն, երբ զինք տրտմեցնենք, Եհովան կը տրտմեցնենք կամ կը տխրեցնենք,– բան մը՝ որ վստահաբար չենք ուզեր ընել (Եփ. 4։30)։ Առաջին դարու հրեայ դպիրները մեղաւոր կերպով Յիսուսի հրաշքները Սատանային վերագրեցին (կարդալ՝ Մարկոս 3։22-30)։ Քրիստոսի այդ թշնամիները ‘սուրբ հոգիին դէմ հայհոյեցին’, եւ այդպիսով աններելի մեղք գործեցին։ Երբե՛ք այդ ընթացքին չհետեւինք։
18. Ինչպէ՞ս կրնանք գիտնալ թէ աններելի մեղք չենք գործած։
18 Քանի որ աններելի մեղք գործելուն մօտենալ անգամ չենք ուզեր, հարկ է որ հոգին չտրտմեցնելու վերաբերեալ Պօղոսի ըսածը ի մտի ունենանք։ Բայց ի՞նչ ըսել եթէ լուրջ մեղք մը գործած ենք։ Եթէ զղջացած ենք եւ երէցներուն կողմէ օգնութիւն ստացած ենք, կրնանք եզրակացնել թէ Աստուած մեզի ներած է ու սուրբ հոգիին դէմ չենք մեղանչած։ Աստուծոյ օգնութեամբ, կրնանք նաեւ հոգին որեւէ ձեւով կրկին տրտմեցնելէ խուսափիլ։
19, 20. ա) Ի՞նչ կարգ մը բաներէ պէտք է խուսափինք։ բ) Ի՞նչ պէտք է վճռենք ընել։
19 Աստուած իր ժողովուրդին սէրը, ուրախութիւնն ու միութիւնը կը յառաջացնէ սուրբ հոգիին միջոցով (Սաղ. 133։1-3)։ Հետեւաբար, բամբասանքի միջամուխ ըլլալով կամ հոգիէն օծուած հովիւներուն հանդէպ յարգանքը նսեմացնող բաներ ըսելով հոգին տրտմեցնելէ հեռու պէտք է կենանք (Գործք 20։28. Յուդա 8)։ Փոխարէն, ժողովքին մէջ միութիւն եւ իրարու հանդէպ յարգանք յառաջ պէտք է մղենք։ Անշուշտ, Աստուծոյ ժողովուրդին մէջ խմբակներու կազմութիւնը պէտք չէ քաջալերենք։ Պօղոս գրեց. «Ձեզի կ’աղաչեմ, եղբայրնե՛ր, մեր Տէր Յիսուս Քրիստոսին անունովը, որ միեւնոյն խօսքը ունենաք ամէնքդ ու երկպառակութիւններ չըլլան ձեր մէջ. հապա դուք մէկ մտքի ու մէկ խորհուրդի վրայ հաստատուած ըլլաք» (Ա. Կոր. 1։10)։
20 Եհովա կ’ուզէ եւ կրնայ մեզի օգնել, որ իր հոգին տրտմեցնելէ խուսափինք։ Շարունակենք աղօթքով սուրբ հոգին խնդրել ու վճռենք զայն չտրտմեցնել։ Շարունակենք ‘հոգիին սերմանել’, անոր ուղղութիւնը սրտանց փնտռելով՝ հիմա եւ յաւիտեան։
Ինչպէ՞ս պիտի պատասխանես
• Ի՞նչ կը նշանակէ Աստուծոյ հոգին տրտմեցնել։
• Եհովայի նուիրուած անհատ մը ինչպէ՞ս կրնայ Իր հոգին տրտմեցնել։
• Ի՞նչ կերպերով կրնանք սուրբ հոգին տրտմեցնելէ խուսափիլ։
[Ուսումնասիրութեան հարցումներ]
[Նկար՝ էջ 31]
Ո՞ր պտուղը լաւագոյն կերպով խօսքերդ կը նկարագրէ