EINS og þessi tilvitnun í alfræðibókina The World Book Encyclopedia gefur til kynna, er það eitt af aðalmarkmiðum skólagöngunnar að búa börnin undir að takast á við hið daglega líf, og þar með talið að þau afli sér menntunar sem gerir þeim kleift að framfleyta fjölskyldu þegar að því kemur. Vottar Jehóva líta á það sem helga skyldu að sjá fjölskyldu sinni farborða. Biblían segir: „Ef einhver sér eigi fyrir sínum, sérstaklega heimilismönnum, þá hefur hann afneitað trúnni og er verri en vantrúaður.“ (1. Tímóteusarbréf 5:⁠8) Skólaárin búa börnin undir þá ábyrgð sem þau þurfa að axla síðar á ævinni. Þar af leiðandi finnst vottum Jehóva að taka beri menntun mjög alvarlega.

Vottar Jehóva leitast við að lifa eftir þessu boði Biblíunnar: „Hvað sem þér gjörið, þá vinnið af heilum huga, eins og Drottinn ætti í hlut, en ekki menn.“ (Kólossubréfið 3:23) Þessi frumregla á við um allar hliðar daglega lífsins og er skólagangan þar með talin. Vottar Jehóva hvetja þess vegna börnin sín til að vinna kappsamlega og taka alvarlega þau verkefni sem þeim eru fengin í skólanum.

Biblían kennir fólki einnig að lúta lögum landsins sem það býr í. Þegar lög kveða á um skólaskyldu upp að vissum aldri hlýða vottar Jehóva þeim. — Rómverjabréfið 13:​1-7.

Þótt Biblían geri ekki lítið úr því að búa börnin undir daglega lífið bendir hún á að það sé hvorki eina né helsta markmið menntunar. Árangursrík menntun ætti að ýta undir lífsgleði barnanna og hjálpa þeim að verða þroskaðir þjóðfélagsþegnar. Vottum Jehóva finnst þess vegna skipta miklu máli hvað börnin taka sér fyrir hendur utan skólastofunnar. Þeir trúa því að heilsusamleg afþreying, tónlistariðkun, tómstundagaman, íþróttir, heimsóknir í bókasöfn og önnur söfn og annað í þeim dúr gegni þýðingarmiklu hlutverki í góðri og alhliða menntun. Þar fyrir utan kenna þeir börnum sínum að virða sér eldra fólk og leita færis til að verða því að liði.

Vinnumarkaðurinn er sífellt að breytast vegna nýrrar tækni. Afleiðingin er sú að mörg ungmenni þurfa að taka að sér störf á öðrum sviðum eða í öðru fagi en þau hafa fengið menntun í. Þá nýtast starfsvenjur þeirra, sjálfsögun og ekki síst aðlögunarhæfni þeim jafnvel betur en sjálfur lærdómurinn. Þess vegna er betra að nemendur vaxi úr grasi með ‚vel gerð höfuð frekar en vel úttroðin höfuð,‘ eins og endurreisnarrithöfundurinn Montaigne orðaði það.

Atvinnuleysi, sem fyrirfinnst bæði í ríkum löndum og fátækum, blasir oft við ungu fólki sem ekki hefur nægilega menntun. Ef vinnumarkaðurinn kallar á meiri menntun en skólaskyldan veitir er það foreldranna að hjálpa börnum sínum að taka ákvörðun um frekara nám. Hugsanlegan ávinning af slíku námi skyldi þá vega og meta en líka hvaða fórnir það gæti haft í för með sér.

En trúlega ert þú sammála því að velgengni í lífinu sé háð fleiru en efnislegum gæðum. Á síðustu áratugum hafa menn og konur, sem létu starf sitt og starfsframa heltaka sig, tapað algerlega áttum þegar þau urðu fyrir því að missa vinnuna. Sumir foreldrar hafa fórnað fjölskyldulífinu og þeim tíma sem þeir hefðu getað varið með börnunum sínum og misst af tækifærinu til að hjálpa þeim að þroskast vegna þess að þau létu starf sitt gleypa sig.

Góð og alhliða menntun ætti augljóslega að taka með í reikninginn að sönn hamingja byggist á fleiru en efnislegum gæðum. Jesús Kristur sagði: „Ritað er: ‚Eigi lifir maðurinn á einu saman brauði, heldur á hverju því orði, sem fram gengur af Guðs munni.‘“ (Matteus 4:⁠4) Sem kristnir menn gera vottar Jehóva sér grein fyrir mikilvægi þess að hjá barninu þroskist siðferðilegir og andlegir eiginleikar samhliða því að það búi sig undir að sjá sér farborða.