Söngur 142

Frelsisvon sköpunarinnar

(Rómverjabréfið 8:21)

1. Öll sköpun stynur og skelfing dynur,

hún sker það upp er hefur sáð.

Hún Guði hafnar, og heimska dafnar,

af harðri kúgun stynur hrjáð.

2. Guðs frelsun eina er mýking meina,

hins mikla Guðs sem ríkir hæst.

Þeim sem hans leita, mun vinskap veita,

í vondri neyð er hjálp Guðs næst.

3. Guð endurreisir og loks menn leysir,

sú lífsins von er okkur tjáð.

Krist skipað hefur, þá gjöf hann gefur,

að geta fullum sáttum náð.

4. Með þjóð Guðs nýju þeir hljóta hlýju

og hógværir nú blessun sjá.

Guðsríkis bíða, það boða víða

og blessun þess þeir segja frá.