Söngur 185

Upprisan, kærleiksráðstöfun Guðs

(Jóhannes 11:25)

1. Er mannkyn upprís, miskunn Guðs

þá miðlast himni frá.

Hún kennir okkur kærleik hans,

fórn Krists hún byggist á.

Fyrst kemur fram hin kjörna hjörð,

lífs kórónu fær sú.

Hún drottnar þúsund dýrleg ár,

til dauða var hún trú.

2. En mikill votta fjöldi fær

líf fagurt á jörð hér.

Þeir öðlast betri upprisu,

Guðs orð því vitni ber.

Um aðra sauði er sú von,

ef einhver þeirra deyr

að rísa snemma’ úr sinni gröf,

Guð síðan lofa þeir.

3. Í gröfum heyra munu menn

því máttug er Krists raust

og illvirkinn er lét sitt líf

fær laun og öðlast traust.

Svo endar þúsund ára stjórn

með alvarlegri raun

en forðist menn tál freistarans

það færir eilíf laun.

4. Þið „leifar“ af Krists „litlu hjörð“

og líka „múgur“ hans,

ó, huggið þá er syrgja sárt

og sakna einhvers manns.

Af verkum góðum gerumst rík

sem gefur Drottins hlíf.

Því dauðinn hindrun ei sú er

að eilíft fáum líf.