Lúkas 13:1–35

  • Iðrist eða deyið (1–5)

  • Dæmisagan um fíkjutréð sem bar ekki ávöxt (6–9)

  • Bækluð kona læknast á hvíldardegi (10–17)

  • Dæmisögurnar um sinnepsfræið og súrdeigið (18–21)

  • Það reynir á að komast inn um þröngu dyrnar (22–30)

  • Heródes kallaður refur (31–33)

  • Jesús harmar örlög Jerúsalem (34, 35)

13  Í sömu mund sögðu nokkrir viðstaddra honum frá Galíleumönnunum sem Pílatus hafði drepið meðan þeir færðu fórnir svo að blóð þeirra blandaðist fórnarblóðinu.  Hann svaraði þeim: „Haldið þið að þessir Galíleumenn hafi verið meiri syndarar en allir aðrir Galíleumenn fyrst þeir urðu fyrir þessu?  Nei, segi ég ykkur, en ef þið iðrist ekki munuð þið öll deyja eins og þeir.  Eða þeir 18 sem dóu þegar turninn í Sílóam féll á þá – haldið þið að þeir hafi verið sekari en allir aðrir Jerúsalembúar?  Nei, segi ég ykkur, en ef þið iðrist ekki deyið þið öll eins og þeir.“  Síðan sagði hann þessa dæmisögu: „Maður nokkur átti fíkjutré í víngarði sínum og kom til að leita að ávexti á því en fann engan.  Þá sagði hann við garðyrkjumanninn: ‚Nú hef ég komið í þrjú ár og leitað ávaxtar á þessu fíkjutré en engan fundið. Felldu tréð. Hvers vegna á það að standa og taka pláss?‘  Hann svaraði: ‚Herra, láttu það standa eitt ár í viðbót þar til ég hef grafið kringum það og gefið því áburð.  Vel má vera að það beri þá ávöxt. Ef ekki skaltu fella það.‘“ 10  Jesús var nú að kenna á hvíldardegi í einu af samkunduhúsunum. 11  Þar var kona sem var haldin illum anda og hafði verið veik af völdum hans* í 18 ár. Hún var kengbogin í baki og algerlega ófær um að rétta úr sér. 12  Þegar Jesús sá hana sagði hann: „Kona, þú ert laus við mein þitt.“ 13  Hann lagði hendur yfir hana og hún rétti samstundis úr sér og lofaði Guð. 14  Samkundustjórinn brást reiður við að Jesús skyldi lækna á hvíldardegi og sagði við fólkið: „Sex dagar vikunnar eru ætlaðir til vinnu. Þá daga getið þið komið og fengið lækningu en ekki á hvíldardeginum.“ 15  En Drottinn svaraði: „Hræsnarar, leysið þið ekki allir naut ykkar eða asna af básnum á hvíldardegi og leiðið þau út til að brynna þeim? 16  Þessi kona sem er dóttir Abrahams og Satan hefur haldið í fjötrum í 18 ár, átti ekki að leysa hana úr fjötrum hennar á hvíldardegi?“ 17  Allir andstæðingar hans urðu skömmustulegir þegar hann sagði þetta en mannfjöldinn gladdist yfir öllum þeim stórfenglegu verkum sem hann vann. 18  Hann hélt áfram: „Hvernig á að lýsa ríki Guðs og við hvað á ég að líkja því? 19  Það er eins og sinnepsfræ sem maður sáði í garð sinn. Það óx og varð tré og fuglar himins hreiðruðu sig í greinum þess.“ 20  Og hann endurtók: „Við hvað á ég að líkja ríki Guðs? 21  Það er eins og súrdeig sem kona tók og blandaði í þrjá stóra mæla* mjöls svo að allt deigið gerjaðist.“ 22  Hann hélt áfram ferð sinni til Jerúsalem, fór borg úr borg og þorp úr þorpi og kenndi. 23  Maður nokkur sagði nú við hann: „Drottinn, eru fáir sem bjargast?“ Hann sagði við þá: 24  „Leggið hart að ykkur til að komast inn um þröngu dyrnar því að ég segi ykkur að margir reyna að komast inn en geta það ekki. 25  Þegar húsbóndinn stendur upp og læsir dyrunum munuð þið standa fyrir utan, banka og segja: ‚Drottinn, opnaðu fyrir okkur.‘ En hann svarar ykkur: ‚Ég veit ekki hvaðan þið eruð.‘ 26  Þá segið þið: ‚Við borðuðum og drukkum með þér og þú kenndir á strætum okkar.‘ 27  En hann svarar ykkur: ‚Ég veit ekki hvaðan þið eruð. Farið frá mér, þið allir sem vinnið illskuverk!‘ 28  Þið munuð gráta og gnísta tönnum þegar þið sjáið Abraham, Ísak, Jakob og alla spámennina í ríki Guðs en þið sjálfir eruð reknir út. 29  Fólk mun koma úr austri og vestri, norðri og suðri og leggjast að borði í ríki Guðs. 30  Sumir hinna síðustu verða fyrstir og sumir hinna fyrstu síðastir.“ 31  Í sömu andrá komu nokkrir farísear til hans og sögðu: „Farðu héðan því að Heródes vill drepa þig.“ 32  Hann svaraði þeim: „Farið og segið þeim ref: ‚Ég rek út illa anda og lækna fólk í dag og á morgun, og á þriðja degi verð ég búinn.‘ 33  En ég verð að halda áfram í dag og á morgun og hinn því að það er óhugsandi* að spámaður sé líflátinn annars staðar en í Jerúsalem. 34  Jerúsalem, Jerúsalem, þú sem drepur spámennina og grýtir þá sem eru sendir til þín, hve oft vildi ég ekki safna saman börnum þínum eins og hæna safnar ungahópnum undir vængi sér. En þið vilduð það ekki. 35  Hús ykkar verður yfirgefið og verður í ykkar höndum. Ég segi ykkur að þið munuð alls ekki sjá mig fyrr en þið segið: ‚Blessaður sé sá sem kemur í nafni Jehóva.‘“*

Neðanmáls

Eða „kona sem hafði verið haldin sjúkleiksanda“.
Orðrétt „þrjár seur“. Ein sea jafngilti 7,33 l.
Eða „það getur ekki gerst“.
Sjá orðaskýringar.