Lúkas 15:1–32
15 Skattheimtumenn og syndarar hópuðust stöðugt kringum Jesú til að hlusta á hann
2 en bæði farísear og fræðimenn tautuðu: „Þessi maður umgengst syndara og borðar með þeim.“
3 Þá sagði hann þeim þessa dæmisögu:
4 „Ef einhver ykkar á 100 sauði og týnir einum, skilur hann þá ekki hina 99 eftir í óbyggðinni og leitar að þeim týnda þar til hann finnur hann?
5 Þegar hann finnur sauðinn gleðst hann og leggur hann á herðar sér.
6 Og þegar hann kemur heim kallar hann saman vini sína og nágranna og segir við þá: ‚Samgleðjist mér því að ég hef fundið sauðinn minn sem var týndur.‘
7 Ég segi ykkur að á sama hátt verður meiri fögnuður á himni yfir einum syndara sem iðrast en yfir 99 réttlátum sem þurfa ekki að iðrast.
8 Eða segjum að kona eigi tíu drökmur* og týni einni. Kveikir hún þá ekki á lampa, sópar húsið og leitar vandlega þar til hún finnur hana?
9 Og þegar hún finnur hana kallar hún saman vinkonur sínar og nágranna og segir: ‚Samgleðjist mér því að ég hef fundið drökmuna* sem ég týndi.‘
10 Ég segi ykkur að englar Guðs gleðjast á sama hátt yfir einum syndara sem iðrast.“
11 Síðan sagði hann: „Maður átti tvo syni.
12 Sá yngri sagði við föður sinn: ‚Pabbi, gefðu mér þann hluta eignanna sem ég á að erfa.‘ Hann skipti þá eigum sínum milli þeirra.
13 Nokkrum dögum síðar tók yngri sonurinn saman allar eigur sínar og ferðaðist til fjarlægs lands. Þar sóaði hann arfinum í svalli og ólifnaði.*
14 Þegar hann hafði eytt aleigunni varð mikil hungursneyð í landinu og hann fór að líða skort.
15 Hann réð sig meira að segja í vinnu hjá manni nokkrum í landinu sem sendi hann út í haga að gæta svína.
16 Hann sárlangaði til að seðja sig á fræbelgjunum sem svínin átu en enginn gaf honum neitt að borða.
17 Þegar hann kom til sjálfs sín sagði hann: ‚Allir daglaunamenn pabba hafa meira en nóg af brauði meðan ég er að deyja hér úr hungri.
18 Ég ætla að taka mig upp og fara heim til pabba og segja við hann: „Pabbi, ég hef syndgað gegn himninum og gegn þér.
19 Ég á ekki lengur skilið að kallast sonur þinn. Leyfðu mér að vera eins og einn af daglaunamönnum þínum.“‘
20 Hann tók sig síðan upp og fór til föður síns. Faðir hans kom auga á hann meðan hann var enn langt í burtu. Hann kenndi í brjósti um hann og hljóp á móti honum, faðmaði hann að sér* og kyssti hann blíðlega.
21 Sonurinn sagði þá við hann: ‚Pabbi, ég hef syndgað gegn himninum og gegn þér. Ég á ekki lengur skilið að kallast sonur þinn.‘
22 En faðirinn sagði við þjóna sína: ‚Flýtið ykkur! Komið með skikkju, þá bestu, og klæðið hann í. Dragið hring á fingur hans og klæðið hann í ilskó.
23 Sækið líka alikálfinn og slátrið honum. Borðum og gerum okkur glaðan dag
24 því að þessi sonur minn var dáinn en er lifnaður aftur. Hann var týndur en er fundinn.‘ Síðan gerðu menn sér glaðan dag.
25 Nú var eldri sonurinn úti á akri. Þegar hann sneri heim og nálgaðist húsið heyrði hann tónlist og dans.
26 Hann kallaði á einn af þjónunum og spurði hvað væri um að vera.
27 Þjónninn svaraði: ‚Bróðir þinn er kominn aftur heill á húfi* og þess vegna hefur faðir þinn slátrað alikálfinum.‘
28 En hann reiddist og vildi ekki fara inn. Faðir hans kom þá út og hvatti hann til að koma inn.
29 Hann svaraði föður sínum: ‚Ég hef stritað fyrir þig öll þessi ár og hef ekki óhlýðnast þér í eitt einasta skipti. Samt hefurðu aldrei gefið mér svo mikið sem kiðling til að ég geti skemmt mér með vinum mínum.
30 En þessi sonur þinn, sem sóaði* eigum þínum með vændiskonum, er ekki fyrr kominn heim en þú slátrar alikálfinum fyrir hann.‘
31 Faðirinn sagði þá við hann: ‚Sonur minn, þú hefur alltaf verið hjá mér og allt mitt er þitt.
32 En við gátum ekki annað en glaðst og haldið veislu því að bróðir þinn var dáinn en er lifnaður aftur. Hann var týndur en er fundinn.‘“
Neðanmáls
^ Sjá orðaskýringar.
^ Sjá orðaskýringar.
^ Eða „í óhófsömu líferni; í glæfralegu líferni“.
^ Orðrétt „féll um háls honum“.
^ Eða „heill heilsu“.
^ Orðrétt „gleypti“.
