Matteus 3:1–17

  • Jóhannes skírari boðar iðrun (1–12)

  • Skírn Jesú (13–17)

3  Síðar meir kom Jóhannes skírari og boðaði í óbyggðum Júdeu:  „Iðrist því að himnaríki er í nánd.“  Hann er sá sem Jesaja spámaður talaði um þegar hann sagði: „Rödd manns kallar í óbyggðunum: ‚Greiðið veg Jehóva!* Gerið brautir hans beinar.‘“  Jóhannes klæddist fötum úr úlfaldahári og var með leðurbelti um mittið. Hann át engisprettur og villihunang.  Fólk frá Jerúsalem, allri Júdeu og öllu svæðinu kringum Jórdan kom til hans.  Það játaði syndir sínar opinberlega og hann skírði* það í ánni Jórdan.  Þegar hann sá að margir farísear og saddúkear komu á skírnarstaðinn sagði hann við þá: „Þið nöðruafkvæmi, hver hefur sagt ykkur að þið getið flúið hina komandi reiði?  Berið ávöxt sem sýnir* að þið hafið iðrast.  Haldið ekki að þið getið sagt með sjálfum ykkur: ‚Abraham er faðir okkar.‘ Ég segi ykkur að Guð getur myndað börn handa Abraham úr þessum steinum. 10  Öxin liggur þegar við rætur trjánna. Hvert það tré sem ber ekki góðan ávöxt verður höggvið og því kastað í eldinn. 11  Ég skíri ykkur með vatni vegna þess að þið iðrist en sá sem kemur á eftir mér er máttugri en ég, og ég er ekki þess verður að taka ilskóna af fótum hans. Hann mun skíra ykkur með heilögum anda og eldi. 12  Hann er með varpskófluna* í hendinni og mun gerhreinsa þreskivöllinn og safna hveitinu í hlöðu en brenna hismið í óslökkvandi eldi.“ 13  Jesús kom nú frá Galíleu til Jórdanar til að skírast hjá Jóhannesi 14  en Jóhannes mótmælti og sagði: „Það er ég sem þarf að skírast hjá þér. Hvers vegna kemur þú þá til mín?“ 15  Jesús svaraði honum: „Gerðu það nú samt, því að þannig fullnægjum við öllu sem er réttmætt.“ Þá hætti hann að mótmæla. 16  Um leið og Jesús hafði verið skírður kom hann upp úr vatninu, himnarnir opnuðust og Jóhannes sá anda Guðs koma niður yfir hann eins og dúfu. 17  Einnig heyrðist rödd af himni sem sagði: „Þetta er sonur minn sem ég elska og hef velþóknun á.“

Neðanmáls

Sjá orðaskýringar.
Eða „dýfði; skírði það niðurdýfingarskírn“.
Eða „Sýnið í verki“.
Áhald sem var notað til að skilja hismið frá korninu.