Fyrri Kroníkubók 17:1–27
17 Þegar Davíð hafði komið sér fyrir í húsi sínu* sagði hann við Natan+ spámann: „Hér bý ég í húsi úr sedrusviði+ en sáttmálsörk Jehóva er undir tjalddúkum.“+
2 Natan svaraði Davíð: „Gerðu allt sem þér býr í hjarta því að hinn sanni Guð er með þér.“
3 En sömu nótt kom orð Guðs til Natans:
4 „Farðu og segðu við Davíð þjón minn: ‚Jehóva segir: „Það ert ekki þú sem átt að reisa mér húsið sem ég mun búa í.+
5 Frá því að ég leiddi Ísrael út úr Egyptalandi og allt til þessa hef ég ekki búið í húsi heldur hef ég farið frá tjaldi til tjalds og frá einum búðum til annarra.*+
6 Ég ferðaðist lengi með öllum Ísrael og skipaði dómara Ísraels sem hirða þjóðar minnar. En spurði ég nokkurn tíma einhvern þeirra: ‚Hvers vegna hafið þið ekki reist mér hús úr sedrusviði?‘“‘
7 Segðu auk þess við Davíð þjón minn: ‚Jehóva hersveitanna segir: „Ég sótti þig í hagann þar sem þú gættir hjarðarinnar og gerði þig að leiðtoga yfir þjóð minni, Ísrael.+
8 Ég verð með þér hvert sem þú ferð+ og eyði öllum óvinum þínum frammi fyrir þér.+ Ég geri nafn þitt eins frægt og nöfn stórmenna jarðarinnar.+
9 Ég vel stað handa þjóð minni, Ísrael, og gróðurset hana þar svo að hún geti búið þar óáreitt. Illir menn munu ekki kúga hana* eins og áður,+
10 eins og þeir gerðu allt frá því að ég skipaði dómara yfir þjóð mína, Ísrael.+ Og ég sigra alla óvini þína.+ Auk þess segi ég þér: ‚Jehóva ætlar að stofna handa þér konungsætt.‘*
11 Þegar dagar þínir eru liðnir og þú ert kominn til forfeðra þinna geri ég afkomanda þinn, einn af sonum þínum, að konungi eftir þig+ og staðfesti konungdóm hans.+
12 Hann mun reisa mér hús+ og ég mun staðfesta hásæti hans að eilífu.+
13 Ég verð faðir hans og hann verður sonur minn.+ Ég tek ekki tryggan kærleika minn frá honum+ eins og ég tók hann frá forvera þínum.+
14 Ég læt hann ríkja yfir húsi mínu og konungdæmi að eilífu+ og hásæti hans mun standa um ókomna tíð.“‘“+
15 Natan flutti Davíð öll þessi orð og alla þessa sýn.
16 Þá gekk Davíð konungur inn, settist frammi fyrir Jehóva og sagði: „Hver er ég, Jehóva Guð? Og hver er ætt mín úr því að þú hefur látið mig ná svona langt?+
17 En ekki nóg með það, Guð, heldur hefurðu líka sagt að ætt þjóns þíns muni vara til fjarlægrar framtíðar.+ Og í þínum augum, Jehóva Guð, er ég maður sem á að hljóta enn meiri upphefð.*
18 Hvað meira getur Davíð sagt við þig um þann heiður sem þú hefur sýnt þjóni þínum? Þú þekkir þjón þinn svo vel.+
19 Jehóva, þú hefur unnið öll þessi stórvirki vegna þjóns þíns og samkvæmt vilja þínum* og sýnt hve stórfenglegur þú ert.+
20 Enginn er eins og þú, Jehóva,+ og enginn er Guð nema þú.+ Allt sem við höfum heyrt með eigin eyrum staðfestir það.
21 Og hvaða þjóð á jörðinni er eins og þjóð þín, Ísrael?+ Hinn sanni Guð frelsaði hana* og gerði hana að þjóð sinni.+ Þú gerðir nafn þitt frægt með því að vinna mikil og stórfengleg verk.+ Þú hraktir burt þjóðir undan fólki þínu+ sem þú leystir úr ánauð í Egyptalandi.
22 Þú hefur gert Ísraelsmenn að þjóð þinni um alla eilífð+ og þú, Jehóva, gerðist Guð þeirra.+
23 Jehóva, haltu ævinlega loforðið sem þú hefur gefið þjóni þínum og ætt hans. Gerðu það sem þú hefur lofað.+
24 Megi nafn þitt standa stöðugt* og vera mikið+ að eilífu svo að fólk segi: ‚Jehóva hersveitanna, Guð Ísraels, er sannarlega Guð Ísraels.‘ Og megi ætt Davíðs þjóns þíns standa stöðug frammi fyrir þér.+
25 Guð minn, þú hefur opinberað þjóni þínum að þú ætlar að stofna handa honum konungsætt.* Þess vegna þorir þjónn þinn að bera þessa bæn fram fyrir þig.
26 Jehóva, þú ert hinn sanni Guð og hefur lofað þjóni þínum öllum þessum gæðum.
27 Viltu því blessa ætt þjóns þíns og megi hún standa að eilífu frammi fyrir þér. Þú, Jehóva, hefur blessað hana og hún nýtur blessunar að eilífu.“
Neðanmáls
^ Eða „höll sinni“.
^ Merkir hugsanl. ‚frá einu tjaldstæði til annars og frá einum dvalarstað til annars‘.
^ Orðrétt „slíta henni út“.
^ Orðrétt „reisa þér hús“.
^ Eða „er ég háttsettur maður“.
^ Orðrétt „hjarta þínu“.
^ Eða „keypti hana lausa“.
^ Eða „reynast traust“.
^ Orðrétt „reisa honum hús“.
