Fyrri Samúelsbók 3:1–21

  • Samúel skipaður spámaður (1–21)

3  Drengurinn Samúel þjónaði+ nú Jehóva hjá Elí. Orð frá Jehóva var sjaldgæft í þá daga og sýnir+ ekki algengar.  Dag einn lá Elí og svaf þar sem hann var vanur en augu hans höfðu daprast svo að hann gat ekki séð.+  Enn hafði ekki slokknað á lampa Guðs+ og Samúel svaf í musteri Jehóva*+ þar sem örk Guðs var.  Þá kallaði Jehóva á Samúel og hann svaraði: „Hér er ég.“  Hann hljóp síðan til Elí og sagði: „Hér er ég. Þú kallaðir á mig.“ En hann svaraði: „Ég kallaði ekki. Farðu aftur að sofa.“ Hann fór þá aftur að sofa.  Jehóva kallaði aftur: „Samúel!“ Samúel fór fram úr, gekk til Elí og sagði: „Hér er ég því að þú kallaðir á mig.“ En hann svaraði: „Ég kallaði ekki, sonur minn. Farðu aftur að sofa.“  (Samúel hafði ekki enn kynnst Jehóva og orð Jehóva hafði ekki enn opinberast honum.)+  Nú kallaði Jehóva í þriðja sinn: „Samúel!“ Hann fór á fætur, gekk til Elí og sagði: „Hér er ég því að þú kallaðir á mig.“ Þá skildi Elí að það var Jehóva sem kallaði á drenginn.  Elí sagði því við Samúel: „Farðu að sofa. Ef hann kallar á þig aftur skaltu svara: ‚Talaðu, Jehóva, því að þjónn þinn hlustar.‘“ Samúel fór þá aftur að sofa á sínum stað. 10  Jehóva kom, nam staðar hjá honum og kallaði eins og í fyrri skiptin: „Samúel, Samúel!“ Hann svaraði: „Talaðu því að þjónn þinn hlustar.“ 11  Jehóva sagði við Samúel: „Taktu eftir. Ég ætla að gera nokkuð í Ísrael sem mun óma í báðum eyrum allra sem heyra um það.+ 12  Á þeim degi læt ég rætast á Elí allt sem ég hef sagt um ætt hans, frá upphafi til enda.+ 13  Segðu honum að ég ætli að fella endanlegan dóm yfir ætt hans vegna syndarinnar sem hann vissi af.+ Synir hans formæltu Guði+ en hann lét það viðgangast.+ 14  Þess vegna hef ég svarið ætt Elí að aldrei verði hægt að friðþægja fyrir synd hennar, hvorki með sláturfórnum né fórnargjöfum.“+ 15  Samúel svaf til morguns. Þá opnaði hann dyrnar að húsi Jehóva en hann var smeykur við að segja Elí frá sýninni. 16  Elí kallaði nú á Samúel: „Samúel, sonur minn!“ „Hér er ég,“ svaraði hann. 17  Elí spurði: „Hvað sagði hann við þig? Ekki leyna því fyrir mér. Guð refsi þér harðlega ef þú leynir mig nokkru af því sem hann hefur sagt þér.“ 18  Samúel sagði honum þá allt og leyndi hann engu. Elí sagði: „Hann er Jehóva. Hann geri það sem hann telur best.“ 19  Samúel óx úr grasi og Jehóva var með honum+ og lét allt sem hann sagði ná fram að ganga.* 20  Öllum Ísrael frá Dan til Beerseba varð ljóst að Samúel hafði verið falið að vera spámaður Jehóva. 21  Jehóva hélt áfram að birtast í Síló. Þar opinberaðist Jehóva Samúel. Já, þar barst honum orð Jehóva.+

Neðanmáls

Það er, tjaldbúðinni.
Orðrétt „lét ekkert orð hans falla til jarðar“.