Fyrra bréfið til Tímóteusar 5:1–25

  • Framkoma við unga og aldna (1, 2)

  • Stuðningur við ekkjur (3–16)

    • Að sjá fyrir fjölskyldu sinni (8)

  • Virðum duglega öldunga (17–25)

    • „Svolítið af víni vegna magans“ (23)

5  Vertu ekki harðorður við roskinn mann+ heldur áminntu hann hlýlega sem föður, yngri menn sem bræður,  rosknar konur sem mæður og yngri konur sem systur í öllum hreinleika.  Láttu þér annt um* ekkjur sem eru það* í raun.+  En ef ekkja á börn eða barnabörn þá læri þau fyrst og fremst að sýna guðrækni í sinni eigin fjölskyldu+ og endurgjalda foreldrum sínum og öfum og ömmum það sem þeim ber+ því að það er þóknanlegt í augum Guðs.+  Kona sem er ekkja í raun og veru og er allslaus hefur sett von sína á Guð+ og ákallar hann og biður til hans nótt og dag.+  En sú sem hugsar bara um að fullnægja löngunum sínum er dauð þótt hún sé lifandi.  Haltu áfram að gefa þessar leiðbeiningar* til að ekki sé hægt að finna að neinum.  Ef einhver sér ekki fyrir sínum nánustu, sérstaklega fjölskyldu sinni, hefur hann afneitað trúnni og er verri en vantrúaður.+  Ekki ætti að setja ekkju á skrá nema hún sé orðin sextug, hafi verið manni sínum trú* 10  og sé þekkt fyrir góð verk+ eins og að ala upp börn,+ vera gestrisin,+ þvo fætur heilagra+ og hjálpa bágstöddum.+ Hún á að hafa lagt sig fram um að gera gott á öllum sviðum. 11  En settu ekki ungar ekkjur á skrá því að þegar kynferðislegar langanir þeirra komast upp á milli þeirra og Krists vilja þær giftast. 12  Og þær kalla yfir sig dóm því að þær hafa brotið sitt fyrra loforð.* 13  Þær temja sér jafnframt iðjuleysi og rápa hús úr húsi, ekki aðeins iðjulausar heldur slúðra þær, blanda sér í málefni annarra+ og tala um það sem þær ættu ekki að tala um. 14  Þess vegna finnst mér æskilegt að ungar ekkjur giftist,+ eignist börn+ og annist heimili svo að andstæðingurinn fái ekkert tækifæri til að setja út á þær. 15  Sumar eru nú þegar farnar af réttri braut og fylgja Satan. 16  Ef trúuð kona á skyldmenni sem eru ekkjur á hún að hjálpa þeim, til að íþyngja ekki söfnuðinum. Þá getur söfnuðurinn hjálpað þeim sem eru ekkjur* í raun og veru.+ 17  Öldungar sem veita góða forstöðu+ ættu að vera í tvöföldum metum,+ sérstaklega þeir sem leggja hart að sér við að fræða og kenna+ 18  því að ritningarstaðurinn segir: „Þú skalt ekki múlbinda naut þegar það þreskir korn,“+ og: „Verkamaðurinn er verður launa sinna.“+ 19  Taktu ekki ásökun á hendur öldungi gilda nema tvö eða þrjú vitni staðfesti hana.+ 20  Áminntu+ í viðurvist allra þá sem syndga,+ hinum til viðvörunar.* 21  Ég legg ríkt á við þig, frammi fyrir Guði og Kristi Jesú og hinum útvöldu englum, að fylgja þessum fyrirmælum án allra fordóma og hlutdrægni.+ 22  Flýttu þér ekki um of að leggja hendur yfir nokkurn mann*+ og eigðu ekki þátt í syndum annarra. Varðveittu sjálfan þig hreinan. 23  Drekktu ekki lengur vatn* heldur svolítið af víni vegna magans og tíðra veikinda þinna. 24  Syndir sumra eru á allra vitorði og leiða til dóms þegar í stað, en hjá öðrum koma þær í ljós síðar.+ 25  Eins eru góðu verkin á allra vitorði+ og þau sem eru það ekki verða ekki falin.+

Neðanmáls

Orðrétt „Heiðraðu“.
Eða „eru hjálparþurfi“, það er, eiga engan að til að sjá fyrir sér.
Eða „þessi fyrirmæli“.
Orðrétt „verið eins manns kona“.
Orðrétt „yfirgefið sína fyrri trú“.
Eða „eru hjálparþurfi“, það er, eiga engan að til að sjá fyrir sér.
Orðrétt „til að hinir óttist“.
Það er, útnefndu engan mann í fljótræði.
Eða „ekki bara vatn“.