Síðari Konungabók 3:1–27

  • Jóram Ísraelskonungur (1–3)

  • Móab gerir uppreisn gegn Ísrael (4–25)

  • Móabítar sigraðir (26, 27)

3  Jóram+ sonur Akabs varð konungur í Samaríu yfir Ísrael á 18. stjórnarári Jósafats Júdakonungs og ríkti í 12 ár.  Hann gerði það sem var illt í augum Jehóva, þó ekki í sama mæli og faðir hans og móðir því að hann fjarlægði helgisúlu Baals sem faðir hans hafði gert.+  Samt drýgði hann sömu syndir og Jeróbóam Nebatsson hafði fengið Ísrael til að drýgja+ og vék ekki frá þeim.  Mesa, konungur í Móab, stundaði sauðfjárrækt og var vanur að greiða Ísraelskonungi 100.000 lömb og 100.000 órúna hrúta í skatt.  En um leið og Akab var dáinn+ gerði Móabskonungur uppreisn gegn Ísraelskonungi.+  Jóram konungur hélt þá af stað frá Samaríu og kallaði saman allan Ísrael til bardaga.  Hann sendi líka Jósafat Júdakonungi þessi skilaboð: „Móabskonungur hefur gert uppreisn gegn mér. Viltu fara með mér í stríð við Móab?“ „Já, það skal ég gera,“+ svaraði Jósafat. „Ég stend með þér. Mitt fólk er þitt fólk og mínir hestar eru þínir hestar.“+  Síðan spurði hann: „Hvaða leið eigum við að fara?“ „Leiðina í gegnum óbyggðir Edóms,“ svaraði hann.  Ísraelskonungur lagði nú af stað ásamt Júdakonungi og konunginum í Edóm.+ Þegar þeir höfðu ferðast í sjö daga eftir krókaleið var ekkert vatn eftir handa hernum og skepnunum sem þeir höfðu með sér. 10  Ísraelskonungur sagði: „Þetta er skelfilegt! Jehóva hefur kallað saman þessa þrjá konunga til þess eins að gefa þá í hendur Móabs!“ 11  Þá spurði Jósafat: „Er enginn spámaður Jehóva hér sem getur spurt Jehóva fyrir okkur?“+ Einn af þjónum Ísraelskonungs svaraði: „Hvað með Elísa+ Safatsson sem var þjónn Elía?“*+ 12  Jósafat svaraði: „Hann getur sagt okkur hver vilji Jehóva er.“ Síðan fóru Ísraelskonungur, Jósafat og konungurinn í Edóm niður til hans. 13  Elísa sagði við Ísraelskonung: „Ég vil ekkert hafa með þig að gera.+ Farðu til spámanna föður þíns og spámanna móður þinnar.“+ En Ísraelskonungur svaraði honum: „Nei, því að það er Jehóva sem hefur kallað saman þessa þrjá konunga til að gefa þá í hendur Móabs.“ 14  Þá sagði Elísa: „Svo sannarlega sem Jehóva hersveitanna lifir, hann sem ég þjóna,* myndi ég hvorki líta á þig né virða þig viðlits+ ef það væri ekki fyrir Jósafat+ Júdakonung. 15  Sækið nú hörpuleikara.“*+ Um leið og hörpuleikarinn byrjaði að spila kom hönd Jehóva yfir Elísa.+ 16  Hann sagði: „Jehóva segir: ‚Grafið skurði um allan þennan dal* 17  því að Jehóva segir: „Þið munuð hvorki sjá vind né regn en samt mun þessi dalur fyllast af vatni+ og þið og allar skepnurnar munuð drekka af því.“‘ 18  Það er hægðarleikur fyrir Jehóva.+ Hann ætlar líka að gefa Móab í hendur ykkar.+ 19  Þið skuluð vinna allar víggirtar og mikilvægar borgir,+ fella öll góð tré, stífla allar uppsprettur og skemma allar góðar jarðir með grjóti.“+ 20  Morguninn eftir, þegar færa átti kornfórnina,+ flæddi skyndilega vatn úr áttinni frá Edóm og dalurinn fylltist af vatni. 21  Þegar Móabítar heyrðu að konungarnir væru komnir til að ráðast á þá kölluðu þeir saman alla vopnfæra menn og þeir tóku sér stöðu við landamærin. 22  Þegar þeir fóru á fætur snemma morguninn eftir skein sólin á vatnið hinum megin frá. Móabítum sýndist vatnið vera rautt eins og blóð 23  og sögðu: „Þetta er blóð! Konungarnir hljóta að hafa drepið hver annan með sverðum sínum. Takið nú herfangið,+ Móabítar!“ 24  Þegar þeir komu inn í herbúðir Ísraels réðust Ísraelsmenn til atlögu og hjuggu Móabíta niður svo að þeir lögðu á flótta.+ Ísraelsmenn héldu inn í Móab og drápu Móabíta hvern á fætur öðrum. 25  Þeir rifu niður borgirnar og köstuðu hver og einn steini á allar góðar jarðir svo að þær urðu þaktar grjóti. Þeir stífluðu allar uppsprettur+ og felldu öll góð tré.+ Að lokum var Kír Hareset+ ein eftir.* En slöngvukastararnir umkringdu borgina og létu steina dynja á henni. 26  Þegar Móabskonungur sá að bardaginn var vonlaus fór hann ásamt 700 mönnum vopnuðum sverðum til að brjótast í gegn til Edómskonungs+ en tókst það ekki. 27  Þá tók hann elsta son sinn, sem átti að verða konungur eftir hann, og fórnaði honum sem brennifórn+ á borgarmúrnum. Þetta vakti svo mikla reiði í garð Ísraels að liðið hélt burt þaðan og sneri heim til lands síns.

Neðanmáls

Orðrétt „sem hellti vatni yfir hendur Elía“.
Orðrétt „stend frammi fyrir“.
Eða „tónlistarmann“.
Eða „flóðdal“.
Eða „var ekkert eftir nema múrinn umhverfis Kír Hareset“.