Síðari Samúelsbók 21:1–22
21 Á dögum Davíðs var hungursneyð+ í þrjú ár í röð. Davíð leitaði því til Jehóva og Jehóva sagði: „Blóðskuld hvílir á Sál og ætt hans vegna Gíbeonítanna sem hann drap.“+
2 Konungur kallaði þá Gíbeonítana+ fyrir sig og talaði við þá. (Gíbeonítar voru ekki Ísraelsmenn heldur Amorítar+ sem urðu eftir í landinu. Ísraelsmenn höfðu unnið þeim þann eið að þyrma þeim+ en Sál hafði reynt að útrýma þeim í ákafa sínum til að vernda Ísraelsmenn og Júdamenn.)
3 Davíð spurði Gíbeonítana: „Hvað á ég að gera fyrir ykkur og hvernig get ég bætt fyrir synd okkar svo að þjóð* Jehóva fái blessun ykkar?“
4 Gíbeonítarnir svöruðu: „Silfur og gull getur ekki bætt fyrir+ það sem Sál og fjölskylda hans gerðu okkur og við megum ekki heldur taka neinn af lífi í Ísrael.“ Davíð sagði þá: „Ég skal gera hvað sem þið farið fram á.“
5 Þeir sögðu þá við konung: „Varðandi manninn sem ætlaði að útrýma okkur og lagði á ráðin um að tortíma okkur úr öllu landi Ísraels+
6 þá viljum við að þú gefir okkur sjö af afkomendum hans. Við ætlum að hengja upp lík þeirra*+ frammi fyrir Jehóva í Gíbeu,+ heimaborg Sáls,* mannsins sem Jehóva valdi.“+ Konungur svaraði: „Ég skal framselja ykkur þá.“
7 En konungur hlífði Mefíbóset+ Jónatanssyni sonarsyni Sáls vegna eiðsins sem Davíð og Jónatan sonur Sáls unnu frammi fyrir Jehóva.+
8 Hann tók báða syni Rispu+ Ajadóttur sem hún eignaðist með Sál, þá Armóní og Mefíbóset, og fimm syni Míkal*+ Sálsdóttur sem hún eignaðist með Adríel+ Barsillaísyni Mehólatíta.
9 Síðan framseldi hann þá Gíbeonítum en þeir hengdu lík þeirra upp á fjallinu frammi fyrir Jehóva.+ Allir sjö voru teknir af lífi saman. Þeir voru líflátnir á fyrstu dögum uppskerunnar, í byrjun bygguppskerunnar.
10 Rispa+ Ajadóttir tók hærusekk og breiddi hann út á klettinum handa sér. Hún var þar frá byrjun uppskerunnar þar til regnið tók að hellast af himni yfir líkin. Hún fældi fuglana burt svo að þeir settust ekki á þau á daginn og villtu dýrin svo að þau kæmu ekki nálægt þeim á nóttinni.
11 Davíð var sagt hvað Rispa Ajadóttir hjákona Sáls hafði gert.
12 Davíð fór þá og sótti bein Sáls og Jónatans sonar hans til leiðtoganna* í Jabes í Gíleað.+ Þeir höfðu rænt þeim á torginu í Bet San þar sem Filistear höfðu hengt þau upp daginn sem þeir felldu Sál á Gilbóa.+
13 Hann sótti bein Sáls og Jónatans þangað. Bein þeirra sem höfðu verið líflátnir*+ voru líka sótt.
14 Síðan voru bein Sáls og Jónatans grafin í Sela+ í landi Benjamíns, í gröf Kíss+ föður Sáls. Þegar öllum fyrirmælum konungs hafði verið fylgt hlustaði Guð á bænir Ísraelsmanna fyrir landinu.+
15 Enn á ný braust út stríð milli Filistea og Ísraelsmanna.+ Davíð og menn hans fóru þá niður eftir og börðust við Filistea en Davíð varð mjög lúinn.
16 Jisbi Benob, afkomandi Refaíta,+ kom nú vopnaður nýju sverði og koparspjóti sem vó 300 sikla.*+ Hann ætlaði að drepa Davíð
17 en Abísaí+ Serújuson kom honum til hjálpar+ og hjó Filisteann til bana. Þá sóru menn Davíðs þennan eið: „Þú skalt aldrei aftur fara með okkur út í bardaga.+ Þú mátt ekki slökkva á lampa Ísraels.“+
18 Seinna braust aftur út stríð við Filistea+ hjá Gób. Sibbekaí+ Húsatíti felldi þá Saf sem var afkomandi Refaíta.+
19 Enn einu sinni braust út stríð við Filistea+ hjá Gób. Elkanan, sonur Jaare Orgím frá Betlehem, felldi þá Gatítann Golíat en skaftið á spjóti hans var eins svert og þverslá í vefstól.+
20 Enn og aftur braust út stríð hjá Gat. Þar var risavaxinn maður með 6 fingur á hvorri hendi og 6 tær á hvorum fæti, alls 24 fingur og tær. Hann var líka kominn af Refaítum.+
21 Hann hæddist að Ísrael+ en Jónatan, sonur Símeí+ bróður Davíðs, drap hann.
22 Þessir fjórir menn voru afkomendur Refaíta í Gat. Þeir féllu fyrir hendi Davíðs og manna hans.+
Neðanmáls
^ Orðrétt „arfleifð“.
^ Orðrétt „Gíbeu Sáls“.
^ Orðrétt „stilla þeim upp til sýnis“, það er, með brotna handleggi og fætur.
^ Eða hugsanl. „Merab“.
^ Eða hugsanl. „landeigendanna“.
^ Orðrétt „til sýnis“.
^ Um 3,4 kg. Sjá viðauka B14.
