Dómarabókin 13:1–25
13 Ísraelsmenn gerðu enn á ný það sem var illt í augum Jehóva+ og Jehóva gaf þá Filisteum á vald+ í 40 ár.
2 Maður nokkur hét Manóa.+ Hann var frá Sórea+ og var af ætt Daníta.+ Kona hans gat ekki eignast börn og var því barnlaus.+
3 Þegar fram liðu stundir birtist engill Jehóva konunni og sagði: „Þú ert ófrjó og barnlaus. En þú átt eftir að verða barnshafandi og eignast son.+
4 Gættu þess að drekka ekki vín né nokkuð áfengt+ og borðaðu ekkert óhreint.+
5 Þú verður barnshafandi og eignast son, og rakhnífur má aldrei snerta höfuð hans+ því að drengurinn verður nasírei Guðs frá fæðingu.* Hann mun frelsa Ísrael úr höndum Filistea.“+
6 Konan fór þá og sagði manni sínum: „Maður frá hinum sanna Guði kom til mín og hann leit út eins og engill hins sanna Guðs. Hann var mikilfenglegur að sjá. Ég spurði hann ekki hvaðan hann væri og hann sagði mér ekki hvað hann héti.+
7 En hann sagði við mig: ‚Þú verður barnshafandi og eignast son. Drekktu ekki vín né nokkuð áfengt og borðaðu ekkert óhreint því að drengurinn verður nasírei Guðs frá fæðingu* til dauðadags.‘“
8 Manóa bað þá til Jehóva: „Afsakaðu mig, Jehóva. Viltu láta mann hins sanna Guðs, sem þú sendir, koma aftur og segja okkur hvernig við eigum að ala upp barnið sem á að fæðast.“
9 Hinn sanni Guð hlustaði á Manóa og engill hins sanna Guðs kom aftur til konunnar þar sem hún sat fyrir utan borgina. Maðurinn hennar, Manóa, var ekki með henni.
10 Konan hljóp í flýti til eiginmanns síns og sagði: „Maðurinn sem kom til mín um daginn birtist mér aftur.“+
11 Manóa stóð þá upp og fór með konunni sinni. Hann kom til mannsins og spurði hann: „Ert þú maðurinn sem talaðir við konuna mína?“ „Ég er hann,“ svaraði hann.
12 Manóa sagði þá: „Megi orð þín rætast! Hvernig verður líf drengsins og hvað mun hann gera?“+
13 Engill Jehóva svaraði Manóa: „Konan þín á að halda sig frá öllu sem ég nefndi við hana.+
14 Hún má ekki borða neitt sem kemur af vínviðnum. Hún má ekki drekka vín né nokkuð áfengt+ og ekki borða neitt óhreint.+ Hún á að fylgja öllum fyrirmælum mínum.“
15 Manóa sagði við engil Jehóva: „Viltu doka við smástund svo að við getum eldað kiðling handa þér?“+
16 En engill Jehóva sagði við Manóa: „Þó að ég staldri við ætla ég ekki að borða matinn sem þú berð fram. En ef þú vilt færa Jehóva brennifórn máttu gera það.“ Manóa vissi ekki að þetta var engill Jehóva.
17 Manóa sagði þá við engil Jehóva: „Segðu okkur hvað þú heitir+ svo að við getum heiðrað þig þegar orð þín rætast.“
18 En engill Jehóva svaraði: „Hvers vegna spyrðu mig að nafni? Nafn mitt er stórfenglegt.“
19 Manóa tók kiðlinginn og kornfórnina og færði Jehóva að fórn á klettinum. Meðan Manóa og konan hans horfðu á gerðist nokkuð stórmerkilegt.
20 Þegar loginn steig upp af altarinu til himins steig engill Jehóva upp í loganum af altarinu meðan Manóa og konan hans horfðu á. Þau féllu strax á grúfu.
21 Engill Jehóva birtist ekki Manóa og konu hans framar. Nú skildi Manóa að þetta hafði verið engill Jehóva.+
22 Hann sagði við konuna sína: „Nú deyjum við örugglega því að við höfum séð Guð.“+
23 En konan hans sagði: „Ef Jehóva hefði viljað taka okkur af lífi hefði hann ekki þegið brennifórn+ og kornfórn frá okkur. Hann hefði ekki sýnt okkur allt þetta og ekki sagt okkur neitt af þessu.“
24 Síðar fæddi konan son og nefndi hann Samson,+ og Jehóva blessaði drenginn þegar hann óx úr grasi.
25 Með tíð og tíma fór andi Jehóva að knýja hann til verka+ í Herbúðum Dans+ milli Sórea og Estaól.+
