Harmljóðin 4:1–22
א [alef]
4 Skínandi gullið hefur glatað gljáa sínum, dýrindis gullið!+
Helgu steinarnir+ liggja á víð og dreif á hverju götuhorni!+
ב [bet]
2 Dýrmætir synir Síonar, sem vógu jafn mikið* og skíragull,eru nú metnir sem leirker,handaverk leirkerasmiðs.
ג [gimel]
3 Jafnvel sjakalar hleypa ungviði sínu á spenaen dóttirin, þjóð mín, er orðin harðbrjósta+ eins og strútar í óbyggðunum.+
ד [dalet]
4 Tunga brjóstabarnsins loðir við góminn af þorsta,börn betla brauð+ en enginn gefur þeim neitt.+
ה [he]
5 Þeir sem voru vanir að gæða sér á kræsingum liggja nú sársvangir* á strætunum,+þeir sem ólust upp í skarlati+ faðma nú öskuhauga.
ו [vá]
6 Refsing* dótturinnar, þjóðar minnar, er þyngri en refsingin sem Sódóma hlaut fyrir syndir sínar,+borgin sem var lögð í rúst á augabragði án þess að nokkur rétti henni hjálparhönd.+
ז [zajin]
7 Nasírear+ hennar voru hreinni en snjór, hvítari en mjólk.
Þeir voru rauðari en kóralar, eins og slípaður safír.
ח [het]
8 Þeir eru orðnir svartari en sót*og þekkjast ekki á strætunum.
Húðin er skorpin að beinum,+ hún líkist þurrum viði.
ט [tet]
9 Þeir sem féllu fyrir sverði voru betur settir en þeir sem féllu fyrir hungri,+þeir sem vesluðust upp og voru eins og stungnir á hol af því að engin uppskera fékkst af akrinum.
י [jód]
10 Góðhjartaðar konur suðu börnin sín með eigin höndum.+
Þau voru þeim fæða* þegar dótturinni, þjóð minni, var eytt.+
כ [kaf]
11 Jehóva hefur látið í ljós heift sína,úthellt brennandi reiði sinni.+
Hann kveikir eld í Síon sem gleypir undirstöður hennar.+
ל [lamed]
12 Enginn af konungum jarðar og öllum íbúum hennar trúðiað andstæðingurinn og óvinurinn myndi fara inn um hlið Jerúsalem.+
מ [mem]
13 Það gerðist vegna synda spámanna hennar og afbrota presta hennar+sem úthelltu blóði réttlátra í borginni.+
נ [nún]
14 Þeir ráfuðu um strætin eins og blindir menn.+
Þeir eru flekkaðir blóði+svo að enginn getur snert föt þeirra.
ס [samek]
15 „Burt með ykkur! Þið eruð óhreinir!“ hrópar fólk að þeim. „Burt með ykkur! Burt með ykkur! Snertið okkur ekki!“
því að þeir eru orðnir heimilislausir og flakka um.
Fólk af þjóðunum segir: „Þeir geta ekki búið hér hjá okkur.*+
פ [pe]
16 Jehóva hefur sjálfur* tvístrað þeim,+hann lítur ekki framar á þá með velþóknun.
Menn bera enga virðingu fyrir prestunum+ og taka ekkert tillit til öldunganna.“+
ע [ajin]
17 Augu okkar eru örmagna því að við störðum eftir hjálp sem ekki barst.+
Við störðum í sífellu eftir hjálp frá þjóð sem gat ekki bjargað okkur.+
צ [tsade]
18 Óvinurinn var á hælunum á okkur+ svo að við gátum ekki gengið um torgin.
Endalok okkar nálgast, dagar okkar eru taldir, já, endalokin eru komin.
ק [qóf]
19 Ofsækjendur okkar voru skjótari en ernir á himni,+þeir eltu okkur á fjöllunum, sátu fyrir okkur í óbyggðunum.
ר [res]
20 Smurður konungur Jehóva,+ lífsandi okkar,* var fangaður í stóra gryfju þeirra,+hann sem við sögðum um: „Í skjóli* hans munum við lifa meðal þjóðanna.“
ש [sin]
21 Gleðstu og fagnaðu, dóttirin Edóm,+ þú sem býrð í Úslandi.
Bikarinn verður þó einnig fenginn þér,+ þú verður drukkin og afhjúpar nekt þína.+
ת [tá]
22 Refsingin fyrir afbrot þín, dóttirin Síon, er á enda.
Hann flytur þig aldrei aftur í útlegð.+
Hann ætlar að snúa sér að afbrotum þínum, dóttirin Edóm,afhjúpa syndir þínar.+
Neðanmáls
^ Eða „voru jafn dýrmætir“.
^ Orðrétt „yfirgefnir“.
^ Orðrétt „Misgerð“.
^ Orðrétt „sorti“.
^ Eða „sorgarmatur“.
^ Eða „búið hér sem útlendingar“.
^ Orðrétt „Auglit Jehóva hefur“.
^ Orðrétt „andardráttur nasa okkar“.
^ Orðrétt „skugga“.
