Bréfið til Hebrea 4:1–16
4 Þar sem loforðið um að ganga inn til hvíldar hans stendur enn skulum við vera á varðbergi* svo að ekkert okkar fari á mis við það.+
2 Fagnaðarboðskapurinn var boðaður okkur+ eins og forfeðrum okkar en orðið sem þeir heyrðu kom þeim ekki að gagni því að þeir höfðu ekki sömu trú og þeir sem hlýddu.
3 Við sem trúum göngum inn til hvíldarinnar en um hina á við það sem Guð sagði: „Ég sór því í reiði minni: ‚Þeir fá ekki að ganga inn til hvíldar minnar.‘“+ Þó hafði hann lokið verkum sínum og hvílst frá grundvöllun heims.+
4 Á einum stað sagði hann um sjöunda daginn: „Og Guð hvíldist sjöunda daginn frá öllum verkum sínum,“+
5 en hér segir hann sem sagt: „Þeir fá ekki að ganga inn til hvíldar minnar.“+
6 Þeir sem fengu fyrst að heyra fagnaðarboðskapinn gengu ekki inn vegna óhlýðni sinnar.+ Fólki stendur þó enn til boða að ganga inn til hvíldarinnar.
7 Þess vegna tiltekur hann aftur ákveðinn dag löngu síðar þegar hann segir í sálmi Davíðs: „Í dag,“ eins og segir fyrr í þessu bréfi: „Ef þið heyrið rödd mína í dag þá forherðið ekki hjörtu ykkar.“+
8 Ef Jósúa+ hefði leitt þá til hvíldarstaðar hefði Guð ekki síðar meir talað um annan dag.
9 Fólki Guðs stendur því enn til boða að hvílast eins og gert er á hvíldardegi.+
10 Sá sem hefur gengið inn til hvíldar Guðs hvílist frá verkum sínum eins og Guð hefur hvílst frá verkum sínum.+
11 Þess vegna skulum við gera okkar ýtrasta til að ganga inn til þessarar hvíldar svo að enginn falli og óhlýðnist á sama hátt og þeir.+
12 Orð Guðs er lifandi og kraftmikið+ og beittara en nokkurt tvíeggjað sverð.+ Það smýgur svo langt inn að það skilur á milli sálar* og anda,* liðamóta og mergjar og getur dæmt hugsanir og áform hjartans.
13 Ekkert skapað er hulið augum hans+ heldur er allt bert og blasir við honum, en honum þurfum við að standa reikningsskap.+
14 Við höfum mikinn æðstaprest sem hefur farið til himna, Jesú, son Guðs.+ Þess vegna skulum við halda áfram að játa opinberlega að við trúum á hann.+
15 Æðstiprestur okkar er ekki þannig að hann geti ekki haft samúð með okkur í veikleika okkar+ heldur hefur hann verið reyndur á allan hátt eins og við, en þó án syndar.+
16 Við skulum því ganga fram fyrir hásæti Guðs sem sýnir einstaka góðvild* og tala óhikað+ svo að við getum notið miskunnar hans og góðvildar þegar við erum hjálparþurfi.
Neðanmáls
^ Orðrétt „óttast“.
^ Sjá orðaskýringar.
^ Sjá orðaskýringar.
^ Orðrétt „hásæti hinnar einstöku góðvildar“.
