Jakobsbréfið 1:1–27
1 Jakob,+ þjónn Guðs og Drottins Jesú Krists, heilsar ættkvíslunum 12 sem eru dreifðar víða um heim.
2 Lítið á það sem eintómt gleðiefni, bræður mínir og systur, þegar þið lendið í ýmiss konar prófraunum+
3 því að þið vitið að þegar trú ykkar stenst prófraunir verðið þið þolgóð.+
4 Leyfið þolgæðinu að ljúka verki sínu svo að þið verðið heil og heilbrigð að öllu leyti og ykkur sé í engu ábótavant.+
5 Ef einhvern á meðal ykkar skortir visku ætti hann ekki að gefast upp á að biðja Guð um hana.+ Hann mun fá hana+ því að Guð gefur öllum af örlæti og án þess að finna að þeim.+
6 En hann ætti að biðja í trú+ án þess að efast+ því að sá sem efast er eins og sjávaralda sem berst og hrekst fyrir vindi.
7 Sá maður getur ekki búist við að fá nokkuð frá Jehóva.*
8 Hann er tvístígandi,+ hvikull í öllu sem hann gerir.
9 Lágt setti bróðirinn fagni* upphefð sinni+
10 og hinn ríki auðmýkingu sinni+ því að hinn ríki mun hverfa* eins og blóm á engi.
11 Rétt eins og sólin rís með steikjandi hita, jurtin skrælnar, blóm hennar fellur og fegurð hennar hverfur, þannig visnar ríki maðurinn upp við iðju sína.+
12 Sá sem er þolgóður í prófraunum er hamingjusamur+ því að þegar hann hefur staðist prófið fær hann kórónu lífsins+ sem Jehóva* hefur lofað þeim sem elska hann.+
13 Enginn ætti að segja þegar hann verður fyrir prófraun: „Guð er að reyna mig.“ Það er ekki hægt að reyna Guð með hinu illa og sjálfur reynir hann engan.
14 Það er girnd hvers og eins sem reynir hann með því að lokka hann og tæla.*+
15 Þegar girndin er orðin þunguð fæðir hún synd og þegar syndin hefur verið drýgð leiðir hún til dauða.+
16 Látið ekki blekkjast, kæru trúsystkini.
17 Sérhver góð og fullkomin gjöf kemur ofan að,+ frá föður himinljósanna.+ Hann breytist ekki eins og síbreytilegir skuggar.+
18 Samkvæmt vilja sínum vakti hann okkur til lífs með orði sannleikans+ svo að við yrðum eins konar frumgróði sköpunarvera hans.+
19 Vitið þetta, kæru trúsystkini: Hver og einn á að vera fljótur til að heyra, seinn til að tala+ og seinn til að reiðast+
20 því að reiði mannsins kemur ekki réttlæti Guðs til leiðar.+
21 Þess vegna skuluð þið segja skilið við allan óhreinleika og sérhvern vott af illsku*+ og taka með auðmýkt við orðinu sem Guð gróðursetur í ykkur því að það getur bjargað ykkur.
22 En látið ykkur ekki nægja að heyra orðið heldur farið eftir því,+ annars blekkið þið sjálf ykkur með villandi rökum.
23 Ef einhver heyrir orðið en fer ekki eftir því+ er hann eins og maður sem horfir á andlit sitt í spegli.
24 Hann horfir á sjálfan sig, fer burt og gleymir um leið hvers konar maður hann er.
25 En sá sem grandskoðar hin fullkomnu lög+ frelsisins og heldur sig við þau gleymir ekki því sem hann heyrir heldur hlýðir orðinu. Hann hlýtur gleði af því sem hann gerir.+
26 Ef einhver heldur að hann tilbiðji Guð* en hefur ekki taumhald á tungu sinni+ blekkir hann sjálfan sig* og tilbeiðsla hans er til einskis.
27 Sú tilbeiðsla* sem er hrein og óspillt frá sjónarhóli Guðs okkar og föður er þessi: að annast ekkjur+ og munaðarlausa+ í erfiðleikum þeirra+ og halda sér óflekkuðum af heiminum.+
Neðanmáls
^ Sjá viðauka A5.
^ Orðrétt „sé hreykinn af“.
^ Eða „deyja“.
^ Sjá viðauka A5.
^ Eða „láta hann bíta á agnið“.
^ Eða hugsanl. „illskuna í gnægð sinni“.
^ Eða „sé trúaður“.
^ Orðrétt „hjarta sitt“.
^ Eða „trú“.
