Jobsbók 17:1–16
17 Lífskraftur* minn er á þrotum, dagar mínir eru á enda,gröfin bíður mín.+
2 Ég er umkringdur mönnum sem hæðast að mér+og ég neyðist til að horfa upp á mótþróa þeirra.
3 Taktu við veði mínu og geymdu það hjá þér.
Hver annar myndi ganga í ábyrgð fyrir mig með handabandi?+
4 Þú hefur meinað þeim* um skynsemi,+þess vegna upphefurðu þá ekki.
5 Menn bjóðast til að gefa vinum sínum með séren vanrækja sín eigin börn.*
6 Guð hefur gert mig að athlægi* meðal fólks+svo að menn hrækja framan í mig.+
7 Augu mín myrkvast af sorg+og útlimir mínir eru ekkert nema skugginn.
8 Réttsýnt fólk starir furðu lostið á þettaog hinum saklausa blöskrar hegðun guðleysingjans.*
9 Hinn réttláti víkur ekki af sinni leið+og sá sem hefur hreinar hendur styrkist.+
10 Þið megið þó koma og halda áfram að þrasaen hingað til hefur enginn ykkar sagt neitt viturlegt.+
11 Dagar mínir eru taldir,+fyrirætlanir mínar, langanir hjarta míns, eru orðnar að engu.+
12 Þeir gera nótt að degi og segja:
‚Bráðum hlýtur að birta fyrst nú er myrkur.‘
13 Ef ég bíð ögn lengur verður gröfin* heimili mitt,+ég bý mér rúm í myrkri.+
14 Ég kalla til grafarinnar:+ ‚Þú ert faðir minn!‘
til maðkanna: ‚Móðir mín og systir!‘
15 Hvar er þá von mín?+
Hver getur séð nokkra von fyrir mig?
16 Hún hverfur bak við slagbranda grafarinnar*þegar við öll hnígum saman niður í moldina.“+
Neðanmáls
^ Orðrétt „Andi“.
^ Eða „hjarta þeirra“.
^ Orðrétt „augu barna þeirra daprast“.
^ Orðrétt „máltæki“.
^ Eða „fráhvarfsmannsins“.
^ Á hebr. Sheol, það er, sameiginleg gröf mannkyns. Sjá orðaskýringar.
^ Á hebr. Sheol, það er, sameiginleg gröf mannkyns. Sjá orðaskýringar.
