Jobsbók 27:1–23

  • Job ákveðinn í að vera ráðvandur (1–23)

    • ‚Ég læt ekki af ráðvendni minni‘ (5)

    • Guðlausir án vonar (8)

    • „Hvers vegna farið þið með tóma þvælu?“ (12)

    • Vondur maður missir allt (13–23)

27  Job hélt ræðu sinni* áfram og sagði:   „Svo sannarlega sem Guð lifir, hann sem hefur synjað mér um réttlæti,+Hinn almáttugi sem hefur gert mig bitran,+   svo lengi sem ég dreg andannog andi Guðs er í nösum mér+   skal ekkert ranglæti koma af vörum mínumné tunga mín fara með svik.   Það er óhugsandi að ég kalli ykkur réttláta! Svo lengi sem ég lifi læt ég ekki af ráðvendni minni!*+   Ég ver réttlæti mitt og sleppi því aldrei,+hjartað dæmir* mig ekki eins lengi og ég lifi.*   Óvini mínum farnist eins og hinum illu,þeim sem ráðast á mig eins og hinum ranglátu.   Hvaða von á guðlaus maður* þegar honum er eytt,+þegar Guð tekur líf hans?   Heyrir Guð hróp hansþegar að honum þrengir?+ 10  Eða er Hinn almáttugi yndi hans? Mun hann leita til Guðs öllum stundum? 11  Ég skal fræða ykkur um mátt* Guðsog ekki leyna neinu um Hinn almáttuga. 12  Hvers vegna farið þið með tóma þvæluef þið hafið nú allir séð sýnir? 13  Þetta er það hlutskipti sem vondur maður fær frá Guði,+arfurinn sem Hinn almáttugi gefur harðstjórum. 14  Ef hann eignast marga syni falla þeir fyrir sverði+og afkomendur hans fá ekki nægan mat. 15  Þá sem lifa hann leggur farsóttin í gröfinaog ekkjur þeirra syrgja þá ekki. 16  Þótt hann hrúgi saman silfri eins og sandiog safni sér fínum fötum eins og leir, 17  já, þótt hann safni þeimmun réttlátur maður klæðast þeim+og hinir saklausu skipta með sér silfri hans. 18  Húsið sem hann reisir er veikbyggt eins og lirfuhýði mölflugunnar,eins og skýli+ sem varðmaður gerir sér. 19  Hann leggst ríkur til hvíldar en uppsker ekkert,þegar hann opnar augun er allt horfið. 20  Ótti hellist yfir hann eins og flóð,stormur hrífur hann burt um nótt.+ 21  Austanvindur ber hann með sér og hann hverfur,hann feykir honum að heiman.+ 22  Vindurinn skellur vægðarlaust á honum+og hann reynir í örvæntingu að flýja undan honum.+ 23  Hann klappar saman höndum yfir manninumog blístrar*+ á eftir honum frá bústað sínum.

Neðanmáls

Orðrétt „spakmælum sínum“.
Eða „varðveiti ég ráðvendni mína“.
Eða „hæðir“.
Eða „fyrir neinn af dögum mínum“.
Eða „fráhvarfsmaðurinn“.
Eða hugsanl. „með hjálp“.
Eða hugsanl. „Menn klappa saman höndum yfir honum og blístra“.