Jobsbók 3:1–26

  • Job harmar að hafa fæðst (1–26)

    • Spyr hvers vegna hann þjáist (20, 21)

3  Að lokum tók Job til máls og bölvaði fæðingardegi* sínum.+  Hann sagði:   „Hverfi dagurinn sem ég fæddist á+og nóttin þegar sagt var: ‚Drengur er fæddur!‘   Sá dagur verði að myrkri. Guð á himnum gleymi honum,ekkert ljós lýsi á honum.   Dýpsta myrkur* heimti hann aftur. Regnský leggist yfir hann,ógnandi myrkur skelfi hann.   Myrkrið gleypi þá nótt.+ Hún gleðjist ekki með dögum ársinsog teljist ekki með í neinum mánuði.   Já, sú nótt verði ófrjó,engin gleðióp heyrist.   Þeir sem bölva deginum, þeir sem geta vakið Levjatan,*+leggi bölvun á hana.   Morgunstjörnurnar verði dimmar,nóttin bíði til einskis eftir dagsbirtunniog sjái ekki geisla morgunroðans 10  því að hún lokaði ekki kviði móður minnar+né hlífði augum mínum við ógæfu. 11  Hvers vegna dó ég ekki í fæðingu? Hvers vegna lést ég ekki um leið og ég kom úr móðurkviði?+ 12  Hvers vegna tóku hné á móti mérog brjóst til að sjúga? 13  Nú gæti ég legið og hvílst,+sofið í ró og næði+ 14  með konungum jarðar og ráðgjöfum þeirrasem reistu sér byggingar sem nú eru í rústum 15  eða með höfðingjum sem áttu gullog hús full af silfri. 16  Hvers vegna var ég ekki eins og andvana fóstur,eins og barn sem aldrei leit dagsins ljós? 17  Í gröfinni fá jafnvel illir menn ró,þar fá hinir þreyttu hvíld.+ 18  Þar hvíla fangar saman í friði,þeir heyra ekki öskur verkstjórans. 19  Háir og lágir eru þar jafnir+og þrællinn er laus frá húsbónda sínum. 20  Hvers vegna gefur Guð hinum þjáða ljósog þeim líf sem örvænta?*+ 21  Hvers vegna fá þeir sem þrá dauðann ekki að deyja?+ Þeir grafa ákafar eftir honum en fólgnum fjársjóðum, 22  þeir hrópa af gleðiog fagna þegar þeir finna gröfina. 23  Hvers vegna lýsir Guð manni sem hefur villst af leið,manni sem hann hefur króað af?+ 24  Ég styn í stað þess að borða+og andvörp mín+ streyma eins og vatn. 25  Það sem ég óttaðist er komið yfir migog það sem ég hræddist henti mig. 26  Ég finn engan frið, ró né hvíldheldur tómar þjáningar.“

Neðanmáls

Orðrétt „degi“.
Eða „Myrkur og skuggi dauðans“.
Talið er að átt sé við krókódíl eða annað stórt og sterkt dýr sem lifir í vatni.
Eða „sem eru bitrir í sál sinni“.