Jobsbók 39:1–30
39 Veistu hvenær steingeiturnar bera?+
Hefurðu fylgst með hindunum eignast afkvæmi?+
2 Telurðu mánuðina sem meðgangan stendur?
Veistu hvenær þær bera?
3 Þær hnipra sig saman þegar þær beraog hríðirnar taka enda.
4 Ungviðið styrkist og dafnar á víðavangi,það fer burt og snýr ekki aftur.
5 Hver gaf villiasnanum* frelsi,+hver leysti af honum böndin?
6 Ég hef gert eyðisléttuna að heimkynni hansog saltsléttuna að aðsetri hans.
7 Hann hlær að látum borgarinnar,hann heyrir ekki í þeim sem rekur á eftir skepnunum.
8 Hann flakkar um fjöllin í leit að hagaog sækir í hverja græna plöntu.
9 Er villinautið fúst til að þjóna þér?+
Dvelur það næturlangt í fjósi þínu?*
10 Geturðu bundið villinaut við plóginneða fylgir það þér til að plægja* í dalnum?
11 Reiðirðu þig á mikið afl þessog lætur það erfiða fyrir þig?
12 Treystirðu á það til að flytja uppskeruna*og safna henni á þreskivöllinn?
13 Strútshænan blakar vængjunum glaðlegaen jafnast vængir hennar og fjaðrir á við vængi storksins?+
14 Hún skilur egg sín eftir á jörðinniog heldur þeim heitum í sandinum.
15 Hún hugsar ekki út í að fótur gæti brotið þaueða villt dýr troðið á þeim.
16 Hún er hörð við unga sína eins og hún eigi þá ekki,+hún óttast ekki að erfiði sitt sé til einskis
17 því að Guð hefur synjað henni um viskuog ekki gefið henni skilning.
18 En þegar hún stendur upp og blakar vængjunumhlær hún að hesti og reiðmanni.
19 Ert það þú sem gefur hestinum kraft?+
Klæðir þú makka hans flaksandi faxi?
20 Getur þú látið hann stökkva eins og engisprettu?
Tignarlegt frýs hans er ógnvekjandi.+
21 Hann stappar ákafur í jörðina í dalnum,+hann þeysist fram í orrustu.*+
22 Hann hlær að óttanum og hræðist ekki neitt,+hann hopar ekki fyrir sverði.
23 Á síðu hans glamrar í örvamælinum,það glampar á spjótið og kastspjótið.
24 Titrandi af spenningi geysist hann áfram,hann stendur ekki kyrr* þegar blásið er í hornið.
25 Þegar heyrist í horninu hneggjar hann hátt,hann finnur þefinn af bardaga langt aðog heyrir köll foringja og heróp.+
26 Er það viti þínu að þakka að fálkinn hækkar flugiðog breiðir út vængina móti suðri?
27 Eða er það að þinni skipun að örninn flýgur upp í hæðir+og gerir sér hreiður hátt uppi?+
28 Hann ver nóttinni uppi á hamri,heldur til í virki sínu á klettanibbu.
29 Þaðan skimar hann eftir æti,+augu hans sjá langar leiðir.
30 Ungar hans sötra blóð,þar sem fallnir liggja, þangað er örninn kominn.“+
Neðanmáls
^ Eða „gresjuhestinum“.
^ Eða „við jötu þína“.
^ Eða „herfa“.
^ Orðrétt „korn þitt“.
^ Orðrétt „hann fer út á móti herklæðunum“.
^ Eða hugsanl. „hann trúir ekki“.
