Ljóðaljóðin 2:1–17
2 Ég er bara krókus* á strandsléttunni,lilja í dölunum.“+
2 „Eins og lilja meðal þyrnaer ástin mín meðal ungu kvennanna.“
3 „Eins og eplatré meðal skógartrjánnaer minn elskaði meðal ungu mannanna.
Ég þrái heitt að sitja í skugga hansog ávöxtur hans er mér gómsætur.
4 Hann leiddi mig inn í veislusalinn*og ást hans var eins og fáni yfir mér.
5 Hresstu mig með rúsínukökum,+nærðu mig með eplumþví að ég er sjúk af ást.
6 Vinstri hönd hans er undir höfði mérog hann faðmar mig með þeirri hægri.+
7 Sverjið mér, Jerúsalemdætur,við gasellur+ og hindir merkurinnar:
Reynið ekki að kveikja logann, vekja ástina fyrr en hún sjálf vill.+
8 Ég heyri í mínum elskaða!
Hér kemur hann,klífur fjöllin, hleypur yfir hæðirnar.
9 Ástin mín er eins og gasella, eins og ungur hjörtur.+
Þarna stendur hann, bak við húsvegginn,horfir inn um gluggann,rýnir inn um grindurnar.
10 Minn elskaði talar og segir við mig:
‚Stattu upp, ástin mín,mín fagra, komdu með mér.
11 Veturinn* er liðinnog hætt er að rigna.
12 Blómin eru sprungin út,+tími kominn til að grisja vínviðinn+og kurr turtildúfunnar heyrist í landinu.+
13 Fyrstu fíkjurnar þroskast á trjánum,+vínviðurinn blómstrar og ilmar.
Stattu upp, ástin mín, og komdu,mín fagra, komdu með mér.
14 Komdu út, dúfan mín, úr klettaskorunni,+úr skjóli hamarsins.
Leyfðu mér að sjá þig og heyra rödd þína+því að rödd þín er ljúf og yndislegt er að sjá þig.‘“+
15 „Veiddu refina fyrir okkur,yrðlingana sem skemma víngarðanaþví að víngarðar okkar standa í blóma.“
16 „Minn elskaði er minn og ég er hans.+
Hann gætir hjarðarinnar+ hjá liljunum.+
17 Áður en fer að kula og skuggarnir hverfaskaltu flýta þér til mín, ástin mín,eins og gasella+ eða ungur hjörtur+ yfir fjöllin sem skilja okkur að.*
Neðanmáls
^ Orðrétt „saffrankrókus“.
^ Orðrétt „vínhúsið“.
^ Eða „Regntíminn“.
^ Eða hugsanl. „sprungufjöllin“. Eða „Beterfjöll“.
