Habakkuk 3:1–19
3 Bæn Habakkuks spámanns, flutt sem sorgarljóð:
2 Jehóva, ég hef heyrt um verk þín.
Afrek þín, Jehóva, fylla mig lotningu.
Endurtaktu þau í fyllingu tímans.*
Gerðu þau kunnug í fyllingu tímans.*
Mundu eftir að sýna miskunn í öllu umrótinu.+
3 Guð kom frá Teman,Hinn heilagi frá Paranfjalli.+ (Sela)*
Hátign hans þakti himininn,+jörðin fylltist lofgjörð um hann.
4 Ljómi hans var eins og dagsbirtan,+tveim geislum stafaði út frá hendi hansþar sem máttur hans var fólginn.
5 Á undan honum fór drepsótt,+í fótspor hans brennandi sótthiti.
6 Hann stóð kyrr og jörðin skalf.+
Hann leit á þjóðirnar og þær hrukku við.+
Eilíf fjöllin molnuðuog fornar hæðirnar féllu saman.+
Hann gengur hinar gömlu slóðir.
7 Ég sá óðagot í tjöldum Kúsans,tjalddúkarnir í Midíanslandi skulfu.+
8 Er það gegn fljótunum, Jehóva,er það gegn fljótunum sem reiði þín brennur?
Eða beinist heift þín að hafinu?+
Þú reiðst af stað á hestum þínum,+stríðsvagnar þínir veittu sigur.*+
9 Bogi þinn er til taks,vopnin* til reiðu samkvæmt eiði.* (Sela)
Þú klýfur jörðina með fljótum.
10 Fjöllin engdust af sársauka við að sjá þig.+
Úrhelli gekk yfir.
Djúpið drundi+og lyfti höndunum hátt.
11 Sól og tungl voru kyrr í bústað sínum á himnum.+
Örvar þínar þutu af stað eins og ljósið,+spjót þitt leiftraði eins og elding.
12 Þú stikaðir reiður um jörðina,tróðst niður* þjóðirnar í heift þinni.
13 Þú gekkst fram til að frelsa þjóð þína, bjarga þínum smurða.
Þú sigraðir leiðtogann* í húsi hins illa.
Það var afhjúpað frá þaki* ofan í grunn. (Sela)
14 Þú rakst vopn hermannanna gegnum höfuð þeirraþegar þeir þustu fram til að tvístra mér.
Þeir voru himinlifandi að ráðast á hinn þjáða í leyni.
15 Þú fórst yfir hafið með hestum þínum,yfir ólgandi víðáttur hafsins.
16 Þegar ég heyrði þetta varð mér órótt.*
Varir mínar titruðu við fréttina,bein mín tærðust,+ég varð skjálfandi á fótum.
En ég bíð rólegur eftir hörmungadeginum+því að hann kemur yfir þjóðina sem ræðst á okkur.
17 Þótt fíkjutréð blómstri ekkiog vínviðurinn beri engan ávöxt,þótt ólívuuppskeran bregðistog akrarnir* gefi enga fæðu,þótt sauðféð hverfi úr fjárbyrginuog engir nautgripir verði eftir í fjósunum,
18 skal ég samt gleðjast yfir Jehóvaog fagna yfir Guði, frelsara mínum.+
19 Alvaldur Drottinn Jehóva er styrkur minn.+
Hann gerir mig léttan á fæti eins og hindog lætur mig hlaupa yfir hæðirnar.+
Neðanmáls
^ Eða hugsanl. „á okkar tímum“.
^ Eða hugsanl. „á okkar tímum“.
^ Sjá orðaskýringar.
^ Eða „frelsun“.
^ Eða hugsanl. „örvarnar“.
^ Eða hugsanl. „ættkvíslirnar hafa svarið eiða sína“.
^ Orðrétt „þresktir“.
^ Orðrétt „höfuðið“.
^ Orðrétt „hálsi“.
^ Orðrétt „skalf kviður minn“.
^ Eða „gróðurstallarnir“.
