Jesaja 46:1–13
46 Bel beygir sig,+ Nebó er álútur.
Líkneski þeirra eru lögð á burðardýr+eins og farangur sem íþyngir þreyttum skepnum.
2 Þeir eru álútir og beygja sig,þeir geta ekki bjargað byrðinni*og sjálfir fara þeir í útlegð.
3 „Hlustið á mig, ætt Jakobs, og þið öll sem eruð eftir af ætt Ísraels,+þið sem ég hef annast síðan þið fæddust og borið síðan þið komuð í heiminn.+
4 Ég verð enn hinn sami þegar þið verðið gömul,+ég held áfram að styðja ykkur þegar þið verðið gráhærð.
Ég ber ykkur, styð ykkur og bjarga eins og ég hef gert.+
5 Við hvern viljið þið líkja mér eða hvern viljið þið bera mig saman við,+eins og við værum líkir hvor öðrum?+
6 Til eru menn sem hrista gull úr pyngju sinniog vega silfur á vogarskálum.
Þeir ráða málmsmið og hann smíðar úr því guð.+
Síðan falla þeir fram og tilbiðja hann.+
7 Þeir lyfta honum upp á herðarnar,+þeir bera hann og koma honum fyrir, og þar stendur hann kyrr.
Hann hreyfist ekki úr stað.+
Þeir hrópa til hans en hann svarar ekki.
Hann bjargar engum úr neyð hans.+
8 Munið þetta og herðið upp hugann,hugfestið það, þið syndarar.
9 Munið eftir því sem gerðist fyrir löngu,munið að ég er Guð* og enginn annar.
Ég er Guð og enginn er til sem líkist mér.+
10 Ég boðaði endalokin frá upphafiog endur fyrir löngu það sem hefur enn ekki gerst.+
Ég segi: ‚Ákvörðun* mín stendur+og ég geri allt sem ég vil.‘+
11 Ég kalla ránfugl frá sólarupprásinni,*+mann frá fjarlægu landi til að framfylgja ákvörðun* minni.+
Ég hef talað og ég læt það verða.
Ég hef ákveðið það og ég kem því til leiðar.+
12 Hlustið á mig, þið þrjósku* menn,þið sem eruð fjarri réttlætinu.
13 Réttlæti mitt nálgast,það er ekki fjarriog frelsun minni seinkar ekki.+
Ég veiti frelsun í Síon og gef Ísrael dýrð mína.“+
Neðanmáls
^ Það er, líkneskjunum sem dýrin eru látin bera.
^ Eða „Hinn guðdómlegi“.
^ Eða „Fyrirætlun; Ráðagerð“.
^ Eða „úr austri“.
^ Eða „fyrirætlun; ráðagerð“.
^ Orðrétt „voldugu“.
