Jesaja 48:1–22
48 Heyrið þetta, afkomendur Jakobs,þið sem nefnið ykkur nafninu Ísrael+og eruð komnir af uppsprettum* Júda,þið sem sverjið við nafn Jehóva+og ákallið Guð Ísraelsen þó ekki í sannleika og réttlæti.+
2 Þeir kenna sig við borgina helgu+og leita stuðnings hjá Guði Ísraels+sem ber nafnið Jehóva hersveitanna.
3 „Ég boðaði fyrir löngu það sem gerðist áður.
Munnur minn boðaði þaðog ég gerði það kunnugt.+
Skyndilega lét ég til skarar skríða og orð mín rættust.+
4 Þar sem ég vissi hve þrjóskur þú ert– að sinin í hnakka þínum er úr járni og ennið úr kopar+ –
5 sagði ég þér það fyrir löngu.
Ég lét þig heyra það áður en það gerðisttil að þú gætir ekki sagt: ‚Skurðgoðið mitt gerði þetta,líkneski mitt og málmstytta* fyrirskipuðu það.‘
6 Þú hefur heyrt þetta allt og séð.
Ætlarðu ekki að segja frá því?+
Héðan í frá boða ég þér nýja hluti,+vel falda leyndardóma sem þú hefur ekki þekkt.
7 Nú fyrst verða þeir til en ekki fyrir löngu,þú hefur ekki heyrt um þá fyrr en í dagsvo að þú getir ekki sagt: ‚Ég vissi þetta fyrir.‘
8 Nei, þú hefur hvorki heyrt það+ né vitað af því
og þú hefur ekki haft eyrun opin.
Ég veit að þú ert svikull+og þú hefur verið lögbrjótur síðan þú fæddist.+
9 En nafns míns vegna held ég reiði minni í skefjum+og heiðurs míns vegna held ég aftur af mér.
Ég útrými þér ekki.+
10 Ég hef hreinsað þig en ekki eins og silfur.+
Ég hef reynt* þig í bræðsluofni þjáninganna.+
11 Mín vegna, sjálfs mín vegna, læt ég til mín taka.+
Hvernig gæti ég látið vanhelga nafn mitt?+
Ég gef engum öðrum dýrð mína.*
12 Hlustaðu á mig, Jakob, þú Ísrael sem ég hef kallað.
Ég er alltaf hinn sami.+ Ég er hinn fyrsti og ég er einnig hinn síðasti.+
13 Hönd mín lagði grundvöll jarðar+og hægri hönd mín þandi út himininn.+
Þegar ég kalla á þau ganga þau fram.
14 Safnist allir saman og hlustið.
Hver á meðal þeirra* hefur boðað þetta?
Sá sem ég, Jehóva, elska+skal framfylgja vilja mínum með Babýlon+og lyfta hendi sinni gegn Kaldeum.+
15 Ég hef talað og ég hef kallað hann.+
Ég hef sótt hann og honum tekst ætlunarverk sitt.+
16 Komið til mín og heyrið þetta.
Frá upphafi hef ég talað fyrir opnum tjöldum, ekki í leynum.+
Frá því að þetta hófst hef ég verið þar.“
Og nú hefur alvaldur Drottinn Jehóva sent mig og anda sinn.*
17 Þetta segir Jehóva, endurlausnari þinn, Hinn heilagi Ísraels:+
„Ég, Jehóva, er Guð þinnsem kenni þér það sem er þér fyrir bestu+og vísa þér veginn sem þú átt að ganga.+
18 Bara að þú vildir hlusta á boðorð mín!+
Þá yrði friður þinn eins og fljót+og réttlæti þitt eins og öldur hafsins.+
19 Afkomendur þínir yrðu eins og sandurinnog niðjar þínir eins margir og sandkornin.+
Nafn þeirra yrði aldrei afmáð né því útrýmt frammi fyrir mér.“
20 Farið burt úr Babýlon!+
Flýið frá Kaldeum!
Gerið það kunnugt með gleðiópi og boðið það!+
Segið frá því allt til endimarka jarðar.+
Hrópið: „Jehóva hefur endurleyst Jakob þjón sinn.+
21 Þeir urðu ekki þyrstir þegar hann leiddi þá um auðnirnar.+
Hann lét vatn streyma úr kletti handa þeim,hann klauf klett og vatnið fossaði út.“+
22 „Hinir illu hljóta engan frið,“ segir Jehóva.+
Neðanmáls
^ Eða hugsanl. „komnir af“.
^ Eða „steypt líkneski“.
^ Eða „rannsakað“. Eða hugsanl. „valið“.
^ Eða „af dýrð minni“.
^ Greinilega er átt við falsguði.
^ Eða „ásamt anda sínum“.
