Jesaja 57:1–21
57 Hinn réttláti er liðinn undir loken öllum stendur á sama.
Trúum mönnum er svipt burt*+en enginn tekur eftir að hinum réttláta er svipt burtvegna hörmunganna.*
2 Hann fær frið,allir sem ganga rétta braut leggjast til hvíldar.*
3 „En þið, komið hingað,þið synir galdrakonu,börn vændiskonu og manns sem heldur fram hjá:
4 Að hverjum gerið þið grín?
Gegn hverjum glennið þið upp munninn og rekið út tunguna?
Eruð þið ekki börn syndarinnar,börn svikanna,+
5 þeirra sem brenna af girnd hjá stóru trjánum,+undir hverju gróskumiklu tré,+þeirra sem slátra börnunum í dölunum,+undir klettunum?
6 Þú hefur valið slétta steina í dalnum.+
Já, þeir eru hlutskipti þitt.
Þú færir þeim drykkjarfórnir og fórnargjafir.+
Á ég að sætta mig* við það?
7 Á háu og gnæfandi fjalli settirðu rúm þitt+og þú fórst upp þangað til að færa fórnir.+
8 Bak við hurð og dyrastaf settirðu minnismerki þitt.
Þú fórst frá mér og afklæddist,þú fórst upp í og rýmkaðir til í rúminu.
Þú gerðir sáttmála við ástmenn þína.
Þú naust þess að fara í rúmið með þeim+og starðir á getnaðarliminn.*
9 Þú fórst niður til Meleks* með olíuog mikið af ilmefnum.
Þú sendir sendiboða þína langar leiðirog fórst þar með niður í gröfina.*
10 Þú hefur stritað á öllum vegum þínumen sagðir þó ekki: ‚Þetta er vonlaust!‘
Þú fékkst nýjan kraft.
Þess vegna hefurðu ekki gefist upp.*
11 Hvern hræddist þú og skelfdistsvo að þú fórst að ljúga?+
Þú mundir ekki eftir mér,+þér stóð á sama um mig.+
Hef ég ekki þagað og haldið aftur af mér?*+
Þess vegna óttaðist þú mig ekki.
12 Ég mun segja frá ‚réttlæti‘ þínu+ og verkum,+þau koma þér ekki að neinu gagni.+
13 Skurðgoðasafn þitt mun ekki bjarga þérþegar þú hrópar á hjálp.+
Vindurinn feykir þeim öllum burt,andvari blæs þeim burt,en sá sem leitar skjóls hjá mér erfir landiðog tekur heilagt fjall mitt til eignar.+
14 Sagt verður: ‚Leggið veg, leggið veg! Ryðjið brautina!+
Fjarlægið allar hindranir í vegi þjóðar minnar.‘“
15 Þetta segir hinn hái og upphafnisem lifir að eilífu+ og ber heilagt nafn:+
„Ég bý á háum og heilögum stað+en einnig hjá þeim sem eru niðurbrotnir og auðmjúkir.
Ég gef hinum auðmjúku nýjan kraftog lífga hjörtu hinna niðurbrotnu.+
16 Ég stend ekki gegn þeim að eilífu,er ekki reiður endalaust+því að þá yrðu þeir magnþrota,+þær lifandi verur* sem ég hef skapað.
17 Synd hans og eftirsókn eftir rangfengnum gróða vakti reiði mína+svo að ég sló hann og huldi andlit mitt í reiði.
En hann var mér fráhverfur+ áfram og fylgdi sínu eigin hjarta.
18 Ég hef séð vegi hansen ég ætla að lækna hann+ og leiða+og hugga hann á ný*+ og eins þá sem syrgja með honum.“+
19 „Ég skapa ávöxt varanna.
Sá sem er fjarri og sá sem er nærri hlýtur varanlegan frið,“+ segir Jehóva,„og ég lækna hann.“
20 „En hinir illu eru eins og ólgandi haf sem aldrei lægir,öldurnar róta upp þara og leðju.
21 Hinir illu hljóta engan frið,“+ segir Guð minn.
Neðanmáls
^ Það er, þeir deyja.
^ Eða hugsanl. „frá hörmungunum“.
^ Það er, í gröfinni.
^ Eða „hugga mig“.
^ Hugsanlega er átt við skurðgoðadýrkun.
^ Eða hugsanl. „konungsins“.
^ Á hebr. Sheol, það er, sameiginleg gröf mannkyns. Sjá orðaskýringar.
^ Orðrétt „þreyst“.
^ Eða „falið málin“.
^ Eða „þær verur sem anda“.
^ Eða „og veita sárabætur með því að hugga hann“.
