Jesaja 58:1–14

  • Rétt og röng leið til að fasta (1–12)

  • Að gleðjast á hvíldardeginum (13, 14)

58  „Kallaðu fullum hálsi, haltu ekki aftur af þér! Láttu röddina óma eins og horn. Segðu þjóð minni frá uppreisn hennar,+afkomendum Jakobs frá syndum þeirra.   Þeir leita mín dag eftir dagog segjast vilja þekkja vegi mínaeins og þeir væru þjóð sem hefði stundað réttlætiog hefði ekki snúið baki við réttlæti Guðs síns.+ Þeir biðja mig um réttláta dómaeins og þeir vildu nálgast Guð:+   ‚Af hverju sérðu ekki að við föstum?+ Af hverju tekurðu ekki eftir að við auðmýkjum okkur?‘+ Af því að þið hugsið bara um eigin hag þegar þið fastiðog þið kúgið verkamenn ykkar.+   Föstur ykkar enda með rifrildi og átökumog þið sláið með hnefa illskunnar. Þið getið ekki fastað eins og núna og ætlast til að rödd ykkar heyrist á himni.   Er það svona fasta sem mér líkar: dagur þegar menn auðmýkja sig,hengja höfuðið eins og sefstráog búa um sig á sekk og ösku? Kallarðu það föstu og dag sem Jehóva líkar?   Nei, þetta er fastan sem ég vil sjá: Að þið fjarlægið fjötra illskunnar,leysið bönd oksins,+veitið kúguðum frelsi+og brjótið sundur hvert ok.   Deilið brauði ykkar með hungruðum,+takið fátæka og heimilislausa inn á heimili ykkar,gefið föt þeim sem þið sjáið að er nakinn+og snúið ekki baki við þeim sem er hold ykkar og blóð.   Þá mun ljós þitt brjótast fram eins og dögunin+og þú læknast fljótt. Réttlæti þitt fer á undan þérog dýrð Jehóva verður bakvörður þinn.+   Þá muntu kalla og Jehóva svarar,þú hrópar á hjálp og hann segir: ‚Hér er ég!‘ Ef þú fjarlægir okiðog hættir að benda og vera illkvittinn,+ 10  ef þú gefur hungruðum það sem þig sjálfan langar í+ og annast bágstadda,þá skín ljós þitt í myrkrinuog myrkrið hjá þér verður eins og hábjartur dagur.+ 11  Jehóva mun alltaf leiða þigog sjá um þig, jafnvel í skrælnuðu landi.+ Hann styrkir bein þínog þú verður eins og vel vökvaður garður,+eins og uppspretta sem aldrei þrýtur. 12  Þín vegna verða fornar rústir endurreistar+og þú skalt leggja aftur grundvöll liðinna kynslóða.+ Þú verður kallaður ‚sá sem gerir við múrinn‘,*+‚sá sem bætir vegina þar sem menn búa‘. 13  Ef þú heldur hvíldardaginn og hugsar ekki um eigin hag á heilögum degi mínum+og kallar hvíldardaginn mesta gleðigjafa þinn, heilagan dag Jehóva, dag sem ber að virða,+og þú virðir hann í stað þess að hugsa um eigin hag og fara með innantóm orð, 14  þá verður Jehóva mesti gleðigjafi þinnog ég læt þig geysast fram á hæðum jarðar.+ Ég læt þig lifa á erfðalandi* Jakobs forföður þíns+því að Jehóva hefur talað.“

Neðanmáls

Orðrétt „skörðin“.
Eða „njóta erfðalands“.