Jesaja 6:1–13
6 Árið sem Ússía konungur dó+ sá ég Jehóva sitja í háu og miklu hásæti+ og neðsti hluti skikkju hans fyllti musterið.
2 Serafar stóðu fyrir ofan hann, hver þeirra með sex vængi. Með tveim huldu þeir andlitið, með tveim fæturna og með tveim flugu þeir.
3 Þeir kölluðu hver til annars:
„Heilagur, heilagur, heilagur er Jehóva hersveitanna.+
Öll jörðin er full af dýrð hans.“
4 Dyrastafirnir skulfu við hróp þeirra og húsið fylltist reyk.+
5 Þá sagði ég: „Það er úti um mig!
Ég er dauðans maturþví að ég er maður með óhreinar varirog bý meðal fólks með óhreinar varir,+og nú hef ég séð konunginn, Jehóva hersveitanna!“
6 Einn af seröfunum flaug þá til mín og hann hélt á glóandi kolamola+ sem hann hafði tekið með töng af altarinu.+
7 Hann snerti munn minn með honum og sagði:
„Nú hefur þetta snert varir þínar.
Sekt þín er tekin burtog friðþægt er fyrir synd þína.“
8 Síðan heyrði ég rödd Jehóva. Hann sagði: „Hvern á ég að senda? Hver vill vera sendiboði okkar?“+ Ég svaraði: „Hér er ég! Sendu mig!“+
9 Hann sagði: „Farðu og segðu þessu fólki:
‚Þið munuð heyra þetta aftur og afturen ekki skilja.
Þið munuð sjá þetta aftur og afturen ekkert læra.‘+
10 Gerðu hjörtu þessa fólks ónæm,+lokaðu eyrum þess+og límdu aftur augunsvo að það sjái ekki með augunumog heyri ekki með eyrunum,svo að það skilji ekki með hjartanuog snúi ekki við og læknist.“+
11 Þá spurði ég: „Hversu lengi, Jehóva?“ Hann svaraði:
„Þar til borgirnar leggjast í rúst og enginn býr þar,húsin standa mannlausog landið er autt og yfirgefið,+
12 þar til Jehóva hrekur fólkið langt í burt+og auðnin breiðist út um landið.
13 En tíundi hluti verður samt eftir í landinu og honum verður kastað aftur á eldinn. Hann verður eins og stubburinn sem eftir er þegar menn fella stórt tré eða eik. Stubburinn verður heilagt afkvæmi.“
