Postulasagan 14:1–28
14 Í Íkóníum gengu Páll og Barnabas inn í samkunduhús Gyðinga og töluðu þannig að mikill fjöldi bæði Gyðinga og Grikkja tók trú.
2 En Gyðingar sem trúðu ekki æstu upp fólk af þjóðunum svo að það snerist gegn bræðrunum.+
3 Þeir dvöldust því alllengi þar og Jehóva* gaf þeim kraft til að tala óttalaust. Hann lét þá gera tákn og undur til að staðfesta boðskapinn um einstaka góðvild sína.+
4 En borgarbúar skiptust í tvo hópa, sumir voru með Gyðingum en aðrir með postulunum.
5 Bæði fólk af þjóðunum og Gyðingar ásamt leiðtogum sínum voru ákveðnir í að misþyrma þeim og grýta þá+
6 en þeir fengu að vita af því og flúðu til borganna Lýstru og Derbe í Lýkaóníu og sveitanna í kring.+
7 Þar héldu þeir áfram að flytja fagnaðarboðskapinn.
8 Í Lýstru var maður sem var lamaður á fótum. Hann hafði verið það frá fæðingu og aldrei getað gengið.
9 Hann sat og hlustaði á Pál. Páll virti hann fyrir sér, sá að hann hafði trú til að geta læknast+
10 og sagði hárri röddu: „Stattu á fætur.“ Maðurinn spratt þá á fætur og fór að ganga.+
11 Þegar fólkið sá hvað Páll hafði gert hrópaði það á lýkaónsku: „Guðirnir hafa tekið á sig mannsmynd og stigið niður til okkar!“+
12 Það kallaði Barnabas Seif og Pál Hermes því að hann hafði aðallega orð fyrir þeim.
13 Og presturinn í hofi Seifs, sem var við borgarhliðið, kom með naut og blómsveiga að hliðinu og vildi færa fórnir með fólkinu.
14 En þegar postularnir Barnabas og Páll heyrðu þetta rifu þeir föt sín, stukku inn í mannþröngina og hrópuðu:
15 „Menn, hvers vegna gerið þið þetta? Við erum bara menn eins og þið og með sömu veikleika.+ Við flytjum ykkur fagnaðarboðskapinn svo að þið getið snúið ykkur frá þessum hégóma og til hins lifandi Guðs sem gerði himin og jörð og hafið og allt sem í þeim er.+
16 Um liðnar aldir hefur hann leyft öllum þjóðum að fara sínar eigin leiðir+
17 en hefur þó vitnað um sjálfan sig+ með góðverkum sínum. Hann hefur gefið ykkur regn af himni og uppskerutíma,+ veitt ykkur næga fæðu og fyllt hjörtu ykkar gleði.“+
18 Með þessum orðum tókst þeim rétt svo að fá fólkið ofan af því að færa þeim fórnir.
19 Nú komu Gyðingar frá Antíokkíu og Íkóníum og fengu fólkið á sitt band.+ Menn grýttu Pál og drógu hann út úr borginni því að þeir héldu að hann væri dáinn.+
20 En lærisveinarnir slógu hring um hann og hann stóð þá upp og gekk inn í borgina. Daginn eftir fór hann þaðan með Barnabasi til Derbe.+
21 Eftir að hafa boðað fagnaðarboðskapinn í borginni og gert allmarga að lærisveinum sneru þeir aftur til Lýstru, Íkóníum og Antíokkíu.
22 Þeir styrktu lærisveinana þar,+ hvöttu þá til að vera staðfastir í trúnni og sögðu: „Við þurfum að ganga í gegnum margar þrengingar til að komast inn í ríki Guðs.“+
23 Þeir útnefndu líka öldunga handa þeim í hverjum söfnuði,+ báðust fyrir og föstuðu+ og fólu þá síðan Jehóva* sem þeir höfðu fest trú á.
24 Síðan fóru þeir um Pisidíu og komu til Pamfýlíu+
25 og þegar þeir höfðu boðað orðið í Perge fóru þeir niður til Attalíu.
26 Þaðan sigldu þeir til Antíokkíu en þar höfðu bræðurnir beðið um að einstök góðvild Guðs gætti þeirra í því verki sem þeir höfðu nú lokið.+
27 Eftir að þeir komu þangað kölluðu þeir söfnuðinn saman og sögðu frá öllu sem Guð hafði gert fyrir atbeina þeirra og að hann hefði opnað þjóðunum dyr trúarinnar.+
28 Þeir dvöldust síðan alllengi hjá lærisveinunum.
