Ofbeldi gerir okkur öllum mein

 HVER hefur ekki fundið fyrir ofbeldi? Við sjáum það reglulega í fréttum. Við óttumst ofbeldi á götum úti og í vinnunni. Börn verða fyrir barðinu á yfirgangsseggjum í skólanum. Og milljónir, ekki síst konur, finna fyrir óöryggi bak við læstar dyr heima hjá sér. Þó á það að heita öruggt skjól. Í sumum löndum segjast allt að 70 prósent kvenna hafa orðið fyrir árás af maka sínum.

Víða um lönd óttast fólk pólitískar óeirðir eða uppreisn í samfélaginu, jafnvel hryðjuverk. Það má sjá þennan ótta af því að æ fleiri ríki setja upp rafrænt eftirlit, ekki síst þau sem hafa orðið fyrir hryðjuverkaárásum.

Það er skiljanlegt að eftirlitsmyndavélar seljist sem aldrei fyrr þrátt fyrir efnahagslegan samdrátt á heimsvísu. Og hverjir borga fyrir allt þetta? Á endanum erum það við sem borgum, með sköttum og öðrum gjöldum. Og búast má við að slíkur kostnaður aukist eftir því sem öryggisaðgerðir verða almennari og dýrari.

Ofbeldið er áhyggjuefni og ætti að fá okkur til að líta í eigin barm og skoða siðferði okkar og lífsreglur. Næstu greinar fjalla um eftirfarandi spurningar: Hvaða þátt eiga fjölmiðlar í útbreiðslu ofbeldisins? Hvað getur haft áhrif á viðhorf okkar til ofbeldis? Hvernig getum við varið okkur gegn neikvæðum áhrifum?