Í Biblíunni er sagt frá uppreisnargjörnum engli sem var seinna kallaður Satan Djöfullinn. Hann dró í efa rétt Guðs til að stjórna og gaf í skyn að mennirnir myndu vera ánægðari án leiðsagnar og stjórnar Guðs. Því miður fylgdu Adam og Eva, foreldrar mannkyns, stefnu Satans og gerðu uppreisn gegn Guði. – 1. Mósebók 3:1–6; Opinberunarbókin 12:9.

Adam og Eva misstu heimili sitt í paradís og vonina um að lifa við fullkomna heilsu að eilífu vegna þess að þau höfnuðu Guði sem stjórnanda. (1. Mósebók 3:17–19) Ákvörðun þeirra hafði einnig áhrif á börnin sem þau eignuðust. Biblían segir um afleiðingu syndar Adams: „Syndin kom inn í heiminn ... og dauðinn með syndinni.“ (Rómverjabréfið 5:12) Syndin hafði aðra slæma afleiðingu: „Einn maður drottnar yfir öðrum honum til ógæfu.“ (Prédikarinn 8:9) Með öðrum orðum verða alltaf vandamál þegar menn stjórna sér sjálfir.

Fyrsti mennski stjórnandinn sem nefndur er í Biblíunni var Nimrod. Hann gerði uppreisn gegn stjórn Jehóva. Allt frá dögum Nimrods hafa valdamiklir menn misnotað vald sitt. Fyrir um 3.000 árum skrifaði Salómon konungur: ,Tár hinna undirokuðu streyma en enginn huggar þá. Af hendi kúgara sinna sæta þeir ofbeldi.‘ – Prédikarinn 4:1.

Við glímum enn við sömu vandamál. Árið 2009 sagði í riti frá Sameinuðu þjóðunum að litið væri í auknum mæli á slæma stjórnarhætti sem „eina meginástæðu allrar illsku í þjóðfélögum okkar“.

Við þurfum á betri stjórnendum og betra stjórnarformi að halda. Og skapari okkar hefur lofað því.

Guð hefur stofnsett ríki, eða stjórn, sem kemur í stað allra mannlegra stjórna og það mun „standa sjálft að eilífu“. (Daníel 2:44) Milljónir manna biðja um þetta ríki. (Matteus 6:9, 10) En Guð er ekki stjórnandi þessa ríkis sjálfur. Hann hefur öllu heldur falið einhverjum sem lifði sem maður að vera stjórnandi þess. Hvern hefur hann valið?