SÖNGUR 151
Hann mun kalla
-
1. Æviskeið manns líkt mistri dag einn sést,
að morgni síðan hverfur.
Fjarar það út, svo fljótt það getur gerst
að fölnar lífsins skerfur.
Mun hinn látni þá lífið aftur fá?
Ljáðu eyra Drottins spá:
(VIÐLAG)
Raust hans ljúf þá látnu vekur,
aftur líf mun Guð þeim fá.
Því hann af hjartans löngun
mun þá handaverk sín þrá.
Höfum trú og undrumst ekki,
eyrum allra köll hans ná.
Og líf um alla eilífð
fær Guðs eigin sköpun þá.
-
2. Engan sinn vin Guð yfirgefur þann
sem armur dauðans tekur.
Í minni sér Guð sífellt geymir hann,
af svefni dauðans vekur.
Sá sem upp þá rís öðlast, ef hann kýs,
eilíft líf í paradís.
(VIÐLAG)
Raust hans ljúf þá látnu vekur,
aftur líf mun Guð þeim fá.
Því hann af hjartans löngun
mun þá handaverk sín þrá.
Höfum trú og undrumst ekki,
eyrum allra köll hans ná.
Og líf um alla eilífð
fær Guðs eigin sköpun þá.
(Sjá einnig Jóh. 6:40; 11:11, 43; Jak. 4:14.)
