Merga susah, Ayub ngrasa dhèwèké kaya budhak sing kudu kerja keras sakjegé uripé (Ayb 7:1; w06-IN 15/3 14 ¶10)

Merga strès banget, Ayub nyritakké kabèh sing dirasakké (Ayb 7:11)

Bahkan Ayub ya ngomong nèk péngin mati waé (Ayb 7:16; w20.12 16 ¶1)

Nèk ngrasa wis ora sanggup manèh merga ngadhepi masalah sing abot banget, ndongaa karo Yéhuwah lan critakna kabèh sing dirasakké. Terus, ya isa crita karo kanca sing isa dipercaya. Perasaané njenengan mengko isa dadi luwih tenang.—g-IN 1/12 16 ¶2–18 ¶1.