MERGA rumangsa diri penting lan ora bersyukur, akèh wong saiki padha ngrasa pantes diajèni lan pantes diperlakukan istiméwa. Bahkan meskipun wis diperlakukan kaya ngono, meréka isih durung puas. Meréka péngin dianggep luwih penting manèh. Kuwi ora nggumunké soalé ing Alkitab mémang wis disebutké nèk wong-wong ing akhir jaman bakalé kaya ngono.—2 Tim. 3:2.

Sakjané, kèt mbiyèn mesthi selalu ana wong-wong sing nganggep diri penting. Misalé, Adam karo Hawa. Merga ngrasa pantes nentokké dhéwé sing bener lan sing salah, meréka akhiré nggawé keputusan sing marakké kabèh manungsa dadi susah. Terus conto liyané, Raja Uzzia saka Yéhuda. Dhèwèké ngrasa pantes kanggo mbakar dupa ing bait, padahal sakjané dhèwèké ora nduwé hak. (2 Bb. 26:​18, 19) Terus, ana wong Farisi lan Saduki. Merga meréka keturunané Abraham, meréka nganggep nèk meréka pantes diistiméwakké Gusti Allah.—Mat. 3:9.

Saiki, ana akèh banget wong sing péngin dianggep penting. Nèk ora ngati-ati, awaké dhéwé ya isa dadi tiru-tiru meréka. (Gal. 5:26) Misalé, mulai mikir nèk awaké dhéwé pantes diajèni utawa diperlakukan istiméwa. Nah, bèn aja nganti mikir kaya ngono, kudu ngerti pandhangané Yéhuwah soal kuwi. Ayo nggatèkké loro hal iki:

Yéhuwah wis nentokké apa sing berhak ditampa manungsa:

• Ing keluarga, suami berhak dihormati istri, terus istri berhak disayangi suami. (Éf. 5:33) Wong sing wis nikah berhak éntuk kasih sayang sing diduduhké bojoné mung kanggo  dhèwèké. (1 Kor. 7:3) Wong tuwa berhak ditaati anak-anak, terus anak-anak berhak éntuk kasih sayang lan dhukungané wong tuwané.—2 Kor. 12:14; Éf. 6:2.

• Ing jemaat, para pinituwa berhak diajèni merga wis kerja keras. (1 Tés. 5:12) Tapi, meréka ora nduwé hak kanggo ngatur-ngatur para sedulur.—1 Ptr. 5:​2, 3.

• Pamréntah berhak nampa pajeg lan diajèni rakyaté.—Rm. 13:​1, 6, 7.

Yéhuwah ngekèki hal-hal sing awaké dhéwé sakjané ora pantes nampa. Merga dosa, manungsa kuwi pantesé mung mati. (Rm. 6:23) Tapi merga sayang banget, Yéhuwah ngekèki akèh berkah kanggo manungsa. (Mzm. 103:​10, 11) Yéhuwah ngekèki berkah-berkah kuwi, dudu merga awaké dhéwé pantes utawa berhak nampa kuwi, tapi merga Yéhuwah apikan banget.—Rm. 12:​6-8; Éf. 2:8.

Aja tiru-tiru wong-wong sing péngin dianggep penting. Soalé nèk ora ngati-ati, kuwi mengko isa marakké awaké dhéwé dadi ngrasa berhak éntuk luwih akèh timbang wong liya. Ing perumpamaané soal kebon anggur, Yésus nyritakké soal para buruh sing wis setuju dibayar sak dinar kanggo kerja sedina. Bar kuwi, majikané nggolèk buruh liyané manèh. Pas wis soré, kabèh buruh padha-padha dibayar sak dinar, termasuk sing lagi kerja sak jam. Nah, para buruh sing wis kerja kèt ésuk lan panas-panasan rumangsa nèk meréka kuduné dibayar luwih akèh timbang liyané. (Mat. 20:​1-16) Saka perumpamaan kuwi, Yésus ngajari murid-muridé nèk meréka kudu puas karo sing wis dikèki Yéhuwah.

Seneng bersyukur, ora seneng nuntut. (1 Tés. 5:18) Awaké dhéwé isa niru contoné Rasul Paulus. Dhèwèké ora njaluk sedulur-sedulur ing Korintus kanggo nyukupi kebutuhané, meskipun sakjané kuwi haké Paulus. (1 Kor. 9:​11-14) Awaké dhéwé ya kuduné bersyukur karo kabèh berkah sing wis ditampa lan ora seneng nuntut.

Rendah hati. Wong sing nganggep diri penting biasané bakal ngrasa nèk dhèwèké kuduné éntuk sing luwih-luwih manèh. Nah, bèn aja  nganti mikir kaya ngono, berarti kudu rendah hati.

Conto sing apik soal nduwé sifat rendah hati kuwi Nabi Danièl. Ora mung latar belakang keluargané thok sing apik, Danièl dhéwé ya nggantheng, pinter, lan wicaksana. Sakjané, kuwi isa waé marakké dhèwèké ngrasa nèk dhèwèké wis sak pantesé diperlakukan istiméwa lan éntuk kedudukan. (Dan. 1:​3, 4, 19, 20) Tapi Danièl ora kaya ngono. Dhèwèké tetep rendah hati, lan kuwi marakké Yéhuwah nganggep dhèwèké berharga.—Dan. 2:30; 10:​11, 12, lan cathetan ngisor.

Ayo terus berjuang bèn aja nganti kaya wong-wong saiki sing péngin dianggep penting. Tapi, ayo terus bersyukur kanggo berkah-berkah sing awaké dhéwé tampa merga sifat apikané Yéhuwah.