RINA kagèt banget wektu dikandhani nèk bojoné, sing jenengé Wahyu, lara tumor otak ganas sing wis parah padhahal umuré lagi 54 taun. * Dokter kandha nèk umuré mung tinggal pirang sasi. Rina crita, ”Aku isih ora percaya nganti pirang-pirang minggu. Aku ora siap ngadhepi iki kabèh. Rasa-rasané kaya dudu aku sing ngalami.”

Akèh wong liyané mbokmenawa uga wis tau ngalami sing padha. Kabèh wong isa waé sak wayah-wayah lara parah sing ora ana tambané. Kuwi mesthi dadi tantangan kanggo wong sing ngopèni, yaiku biyasané anggota keluargané dhéwé. Apa sing isa ditindakké karo anggota keluarga kanggo ngopèni lan nguwatké wong sing lara kuwi? Piyé carané wong sing ngopèni isa ngatasi perasaané wektu ngadhepi kuwi? Nèk wong sing lara kuwi wis arep mati, apa waé sing bakal kelakon? Ayo saiki dirembug dhisik apa sebabé ngopèni wong sing lara parah kuwi isa dadi tantangan.

Jaman mbiyèn, akèh wong sing matiné luwih cepet merga penyakit sing nular utawa kecelakaan. Malah, kuwi uga kelakon ing negara-negara maju. Mbokmenawa merga wektu kuwi durung ana akèh rumah sakit. Dadi, wong lara kerep-kerepé diopèni karo keluargané dhéwé nganti mati ing omah.

Jaman saiki, ilmu kedokteran wis saya maju. Mbiyèn ana penyakit-penyakit sing isa nggawé wong langsung mati. Ning, saiki para dokter akèh-akèhé wis isa nglawan penyakit lan nggawé umuré wong bèn dadi rada luwih dawa. Senajan ngono, mbokmenawa kuwi tetep durung isa nambani nganti mari tenan. Akèh-akèhé pasièn malah dadi ora isa apa-apa utawa butuh bantuan saka wong liya. Ngopèni pasièn sing kaya ngono isa waé ora gampang.

Saiki, akèh wong sing akiré mati ing rumah sakit. Akèh sing ora ngerti utawa durung tau ndelok  dhéwé prosèsé wong sing arep mati. Mula, wong-wong mbokmenawa malah dadi wedi utawa ora gelem ngupaya kanggo ngopèni. Piyé carané mbantu wong sing kaya ngono?

Kaya sing dialami karo Rina mau, akèh sing rumangsa kuwatir, wedi lan sedhih wektu wong sing ditresnani divonis lara parah. Apa sing isa mbantu ngatasi perasaan kuwi? Salah siji abdiné Gusti Allah sing setya wis tau ndonga, ”Kawula mugi sami Paduka wulang ngétang dinten kawula ing saleresipun, supados sageda sami angsal manah ingkang wicaksana.” (Jabur 90:12) Panjenengan isa ndonga marang Allah Yéhuwah bèn ngerti carané tumindak wicaksana wektu nunggoni wong sing lagi lara kuwi nganti sak matiné.

Alkitab kandha, ”Rancangan bakal ora kelakon, manawa tanpa tetimbangan.” (Wulang Bebasan 15:22) Dadi, kabèh kuwi kudu dirembug lan direncanakké. Nèk wong sing lara isih isa diajak rembugan, mbokmenawa apik nèk dhèwèké ditakoni sapa sing kuduné nggawèkké keputusan wektu dhèwèké wis ora isa apa-apa manèh. Takonana apa dhèwèké péngin dirawat ing rumah sakit, nglakoni perawatan sing dibutuhké, utawa nganggo mesin sing isa ndawakké umuré. Kuwi kabèh kudu dirembug bèn mengkoné ora ana salah paham lan wong sing dipasrahi nggawé keputusan ora dadi rumangsa salah. Nèk saka wiwitan wis dirembug kanthi blaka, kabèh anggota keluarga isa ngopèni wong sing lara kuwi kanthi cara sing paling apik.

Biyasané, tugas utamané sing ngopèni yaiku nguwatké sing lara. Wong sing lara kuwi butuh diyakinké nèk dhèwèké ditresnani lan ora dhèwèkan. Piyé carané? Panjenengan isa macakké buku utawa nyanyèkké lagu sing isa nguwatké. Panjenengan uga isa nyekel tangané karo ngajak omong-omongan bèn rumangsa dikuwatké.

Mbokmenawa panjenengan isa nyebutké jenengé wong-wong sing niliki. Ana salah siji laporan sing kandha, ”Senajan wis ora isa ndelok, ngomong, lan liya-liyané, manungsa biyasané isih isa krungu. [Pasièn] biyasané isih isa krungu senajan kétoké turu. Dadi, aja ngomongké bab sing isa nggawé dhèwèké ora seneng.”

Nèk isa, ndongaa bareng dhèwèké. Alkitab nyritakké nèk rasul Paulus lan kanca-kancané wis tau dianiaya lan nganti arep kélangan nyawa. Sakwisé  nyebutké pengalaman kuwi, Paulus njaluk marang para kancané, ”Kowé uga mbiyantu aku kabèh kanthi pandonga.” (2 Korinta 1:8-11) Ndonga saktulusé ati wektu ngadhepi kahanan sing abot kuwi bener-bener isa mbantu.

Ngopèni wong sing ditresnani sing lara parah kuwi pancèn isa nggawé strès, merga pati kuwi ora sakmesthiné. Manungsa ora dirancang kanggo mati. (Rum 5:12) Malah, Kitab Suci nyebut pati kuwi ”mungsuh”. (1 Korinta 15:26) Dadi, wis lumrah nèk awaké dhéwé rumangsa ora trima nèk wong sing ditresnani kuwi arep mati.

Senajan ngono, kabèh anggota keluarga isa ngatasi rasa wedi lan isa bareng-bareng mbantu ngopèni, nèk kabèh padha siap-siap dhisik sakdurungé. Kahanan-kahanan sing mbokmenawa bakal kelakon ana ing kothak ” Kahanané Wong sing Lara Parah”. Akèh-akèhé pasièn ngalami kahanan kaya ngono, senajan mbokmenawa ora saben pasièn ngalami sing padha.

Sakwisé wong sing ditresnani kuwi mati, apiké ngubungi kanca cedhak sing gelem mbantu. Keluarga lan kabèh sing mèlu ngopèni butuh dikuwatké lan diyakinké nèk wong sing ditresnani kuwi saiki wis ora ngrasakké lara lan susah manèh. Gusti Allah kita sing welas asih wis ngendika nèk ”wong mati ora mangreti apa-apa”.​—Kohèlèt 9:5.

Kita kudu ngendelké Gusti Allah, ora mung wektu ngopèni keluarga sing lara parah kuwi ning uga wektu ngrasakké sedhih sakwisé ditinggal mati. Gusti Allah bakal nulungi lan nguwatké liwat wong liya. Rina kandha, ”Aku ngupaya bèn ora pekéwuh nampa bantuan saka wong liya. Kuwi malah isa nguwatké aku. Aku lan bojoku ngrasakké tenan kaya-kayané Yéhuwah ngendika, ’Aku ana ing kéné ngancani lan nguwatké kowé.’ Kuwi pengalaman sing ora bakal tak lalèkké.”

Gusti Allah Yéhuwah bener-bener dadi Pribadi sing ngopèni kita kabèh. Yéhuwah ngertèni kahanan lan perasaan kita merga Yéhuwah sing nggawé sakabèhé. Yéhuwah isa lan gelem nyedhiyakké bantuan sing dibutuhké sarta nguwatké kita bèn isa ngadhepi kahanan kuwi. Sing luwih apik manèh, Yéhuwah wis janji nèk ora suwé manèh pati bakal ndang disingkirké kanggo saklawasé lan jutaan wong sing saiki mati sukmbèn bakal diuripké manèh. (Yokanan 5:28, 29; Wahyu 21:3, 4) Banjur, kabèh wong bakal ngomong kaya kandhané rasul Paulus, ”Hèh pati, ana ing ngendi kaunggulanmu? Hèh pati, ana ing ngendi entupmu?”​—1 Korinta 15:55.