თარიღი: 13—15 სექტემბერი, 2019

ადგილი: კორეის საერთაშორისო საგამოფენო ცენტრი სეულში, სამხრეთი კორეა

ენები, რომლებზეც პროგრამა ჩატარდა: ვიეტნამური, ინგლისური, ინდონეზიური, კორეული, რუსული, ჩინური მანდარინული

დამსწრეთა უმაღლესი რიცხვი: 60 082

მონათლულთა რაოდენობა: 478

სხვა ქვეყნებიდან ჩასული დელეგატების რიცხვი: 6 076

მიწვეული ფილიალები: ბრაზილია, ვიეტნამი, ინდონეზია, მალაიზია, საბერძნეთი, საფრანგეთი, სკანდინავია, ფინეთი, ყაზახეთი, შეერთებული შტატები, ჩეხეთი და სლოვაკეთი

ადგილობრივი შემთხვევები: ჩოი ჯი-ვუნგი, იმ კომპანიის მენეჯერი, რომელიც საკვებით ამარაგებდა კონგრესის დელეგატებს, ამბობს: „ჩემი ერთ-ერთი თანამშრომელი აღფრთოვანებული იყო; მან ამ ღონისძიებიდან დაინახა, რომ იეჰოვას მოწმეები ძალიან კეთილი ხალხი ხართ. მე პირადად განსაკუთრებით იმ ფაქტმა გამაოცა, რომ უცხოელი და კორეელი მოწმეები ერთმანეთის მიმართ საოცარ სიყვარულს ავლენდნენ; არადა ვიცი, რომ ბევრი პირველად შეხვდა ერთმანეთს. გეგონებოდა, დიდი ხნის მეგობრები იყვნენ, ისე ეგებებოდნენ ერთმანეთს. მართალია, არაერთ რელიგიურ ღონისძიებაში მიმიღია მონაწილეობა, მაგრამ უნდა ვთქვა, რომ თქვენთან თანამშრომლობა განსაკუთრებული იყო“.

ან სეუნ-ჯუ, ერთ-ერთი ტურისტული კომპანიის მენეჯერი, აღნიშნავს: „იეჰოვას მოწმეები ძალიან მეგობრულები იყვნენ; მათ ყოველთვის უღიმოდათ სახეები. აშკარად, ჩვენი ავტობუსის მძღოლებიც უნდა წაგვეხალისებინა, რომ ამაში მათთვის მიებაძათ. თავიდან ვერ გამეგო, რა ხდიდა მოწმეებს ასე განსაკუთრებულს. მათთან თანამშრომლობისას დავინახე, რომ მათ გულწრფელად უყვართ თანამორწმუნეები და პატივს სცემენ ერთმანეთს. ისინი თავიანთი რწმენის შესაბამისად ცხოვრობენ. გავოცდი, როცა გავიგე, რომ თურმე თითოეული მათგანი სრულიად უსასყიდლოდ ასრულებს თავის საქმიანობას. ისინი გულისყურით უსმენენ და ღიმილით პასუხობენ ერთმანეთს. გადავწყვიტე, მეც მივბაძო მათ. თუ შესაძლებლობა მომეცემა, სიამოვნებით ვითანამშრომლებ იეჰოვას მოწმეებთან მომავალშიც“.

კიმ ჯიო-შიკმა, მუნჰვას სამაუწყებლო კორპორაციასთან არსებული თემატური პარკის დირექტორმა, ასეთი რამ თქვა: „იეჰოვას მოწმეების მიერ მოწყობილი ღონისძიება ძალიან შთამბეჭდავი იყო. მართალია, კათოლიკე ვარ, მაგრამ აქ დავინახე, თურმე როგორ უნდა იქცეოდნენ ნამდვილი ქრისტიანები. მთელი ჩვენი პერსონალი, ჩემი ჩათვლით, ვაკვირდებოდით, რა ორგანიზებულად თანამშრომლობდნენ მოწმეები ერთმანეთთან. ჩვენც თავაზიანად და პატივისცემით გვეპყრობოდნენ. ნებართვის გარეშე უბრალო რამესაც კი არ იყენებდნენ ჩვენს ტერიტორიაზე. მათი საქციელით ისე ვამაყობდი, თითქოს მეც იეჰოვას მოწმე ვიყავი“.