დაბადება 32:1—32
32 როცა იაკობი თავის გზას დაადგა, ღვთის ანგელოზები შემოხვდნენ მას.+
2 როგორც კი დაინახა, მაშინვე თქვა: „ეს ღვთის ბანაკია!“+ ამიტომ იმ ადგილს მახანაიმი*+ უწოდა.
3 გაუგზავნა იაკობმა ესავს, თავის ძმას, მაცნეები+ სეირის მიწაზე,+ ედომის ველზე,+
4 და უბრძანა მათ: «უთხარით ჩემს ბატონს,+ ესავს, ასე დაგვაბარა-თქო იაკობმა: „ვხიზნობდი ლაბანთან და დიდხანს ვიყავი მასთან.+
5 მყავს ხარები, ვირები, ცხვარი, მსახურები და მოახლეები.+ მინდა, მოვახსენო ეს ჩემს ბატონს და წყალობა ვპოვო შენს თვალში“».+
6 დაბრუნდნენ მაცნეები იაკობთან და უთხრეს: „ვიყავით შენს ძმასთან, ესავთან და ისიც ოთხასი კაცით+ მოდის შენთან შესახვედრად“.
7 ძალიან შეეშინდა იაკობს და შეწუხდა.+ ორ ბანაკად გაყო თავისი ხალხი, ცხვარ-ძროხა და აქლემები,+
8 ამბობდა, თუ ესავი ერთ ბანაკს დაესხმება, მეორე ბანაკი თავს უშველისო.+
9 შემდეგ თქვა იაკობმა: „მამაჩემის, აბრაამის ღმერთო, და მამაჩემის, ისაკის ღმერთო,+ იეჰოვა, კი მეუბნები, დაბრუნდი შენსა და შენი სანათესავოს მიწაზე და სიკეთეს გაგიკეთებო,+
10 მაგრამ არა ვარ ღირსი იმ სიკეთისა* და ერთგულებისა, რომელიც შენი მსახურისადმი გამოავლინე;+ ჯოხის ამარამ გადავკვეთე იორდანე და ახლა ორ ბანაკად ვბრუნდები.+
11 გევედრები,+ მიხსენი ჩემი ძმის, ესავის ხელიდან, რადგან მეშინია, არ მოვიდეს და თავს არ დამესხას მეც,+ დედებსაც და შვილებსაც.
12 შენ ხომ მითხარი, სიკეთეს გაგიკეთებ და შენს შთამომავალს ზღვის ქვიშასავით ვაქცევ, რომელიც ვერ დაითვლებაო სიმრავლის გამო“.+
13 იქ გაათია ღამე და ესავს, თავის ძმას, საჩუქარი გაუგზავნა თავისი ქონებიდან:+
14 ორასი დედალი თხა, ოცი ვაცი, ორასი დედალი ცხვარი, ოცი ვერძი,
15 ოცდაათი მაწოვარი აქლემი თავისი ნაშიერებით, ორმოცი ძროხა, ათი ხარი, ოცი ჭაკი ვირი და ათიც მამალი ვირი.+
16 ჩააბარა თავის მსახურებს ცალ-ცალკე ჯოგებად და უთხრა, ჩემ წინ იარეთ და ჯოგებს შორის მანძილი დატოვეთო.+
17 პირველს უბრძანა: «თუ შეგხვდა ჩემი ძმა ესავი და გკითხა, ვისი ხარ, სად მიდიხარ და ესენი ვიღასიაო,
18 უთხარი: „შენი მსახური იაკობისაა. ეს ჩემი ბატონისთვის,+ ესავისთვის გამოგზავნილი საჩუქარია.+ თვითონ კი უკან მოგვყვება“».
19 უბრძანა მეორესაც, მესამესაც და ყველას, ვინც ჯოგებს მიჰყვებოდა: „ასე და ასე უთხარით ესავს, როცა შეგხვდებათ.+
20 ისიც უთხარით, შენი მსახური იაკობი ჩვენ მოგვყვება-თქო“.+ თავისთვის ამბობდა, იქნებ გული მოვულბო წინასწარ გაგზავნილი საჩუქრით+ და მერე ვიხილავ მის სახეს, იქნებ კეთილად მიმიღოსო.+
21 საჩუქარი წინ გაუშვა, თვითონ კი ბანაკში გაათია ის ღამე.+
22 ადგა იმ ღამით, წაიყვანა თავისი ორი ცოლი,+ ორი მოახლე+ და თერთმეტი ვაჟი+ და იაბოკის+ ფონზე გადავიდა.
23 წაიყვანა ისინი და ხევზე გადაიყვანა,+ თან გადაიტანა ყველაფერი, რაც ჰქონდა.
24 ერკინებოდა იაკობს ვიღაც კაცი განთიადის დადგომამდე,+ როცა მარტო იყო.
25 დაინახა, რომ ვერ ერეოდა+ იაკობს, ბარძაყის სახსარზე შეეხო მას და ამოუგდო ის შერკინებისას.+
26 მან უთხრა: „გამიშვი, განთიადი დადგა“. მან კი მიუგო: „არ გაგიშვებ, სანამ არ მაკურთხებ“.+
27 მან ჰკითხა: „რა გქვია?“ მიუგო: „იაკობი“.
28 მაშინ უთხრა: „აღარ გერქმევა იაკობი, არამედ ისრაელი*,+ რადგან ღმერთსა და ადამიანებს შეეჭიდე+ და მაინც მოერიე“.
29 იაკობმა უთხრა: „მითხარი შენი სახელი“. მან მიუგო: „სახელს რატომ მეკითხები?“+ და იქვე აკურთხა იგი.
30 ამიტომ იმ ადგილს იაკობმა ფენიელი*+ უწოდა, რადგან ამბობდა, ღმერთი ვიხილე პირისპირ და მაინც გადავრჩიო.+
31 როგორც კი გაიარა ფენუელი, მზემ დაანათა მას. ბარძაყი სტკიოდა და კოჭლობდა იგი.+
32 ამიტომ არ ჭამენ დღემდე ისრაელები ბარძაყის ძარღვს, რომელიც ბარძაყის სახსარზეა, რადგან შეეხო იგი იაკობს ბარძაყის სახსარზე, სადაც ბარძაყის ძარღვია.+
სქოლიოები
^ ნიშნავს ორ ბანაკს.
^ იხილეთ 19:19-ის სქოლიო.
^ ნიშნავს: ღმერთი დაეჭიდა; ღმერთთან მოჭიდავე (შეუპოვარი).
^ ნიშნავს ღვთის სახეს.
